Οταν κυνηγιούνται, δίνουν σύνθημα κινδύνου στα άλλα πουλιά του είδους τους με κρωξίματα και με αλλαγή στο πέταγμα και στην κατεύθυνση... Είναι πανέξυπνα και με φοβερή όραση σαν αρπακτικά, αλλά και σαν τυχοδιώκτες της φύσης και των αστικών περιοχών.Είναι δύσκολο να εκτεθούν σε μια καλή τουφεκιά, παραπάνω από ένα το πολύ δύο πουλιά. Ενα πρόσφατο διήμερο με βροχή και παγωνιά βρέθηκα στην Αρκαδία, σε γνώριμούς μου κάμπους που τα πουλιά αυτά δίνουν «πάρτι» όλο τον χρόνο. Μπεκάτσες δεν είχε, τσίχλες δεν είχε, οπότε ξεκίνησα σχεδόν τυχαία ένα κυνήγι στις καρακάξες.
Οι καλλιέργειες των οπωροφόρων στον τόπο μου υποφέρουν πολύ από χρόνια και οι πληθυσμοί των κορακοειδών δεν πιέζονται από κανέναν άλλον άρπαγα της τροφικής αλυσίδας.
Ακόμα και τα γεράκια υποφέρουν από τις καρακάξες, αν και οι ειδήμονες της «Ορνιθολογικής», πουθενά δεν αναφέρουν ότι συμβαίνει. Πολλές φορές έχω δει καρακάξες να επιτίθενται πολλές μαζί σε γερακοειδή που το μέγεθός τους είναι ίδιο ή μικρότερο, αλλά και με πολύ θράσος σε αρκετά μεγαλύτερα αρπακτικά πουλιά. Το ράμφος της καρακάξας είναι σκληρό σαν μαντέμι. Είναι ικανό για μεγάλη ζημιά σε ό,τι χτυπήσει. Πόσω μάλλον ...στο κλέψιμο αβγών από κάθε σπάνια και απειλούμενη φωλιά.
Ευνοϊκή βροχή...
Ο πολύς αέρας, η βροχή, η υγρασία και η παγωνιά δημιουργούν ιδανικές συνθήκες για το κυνήγι τους. Το νερό βαραίνει το φτερό τους και ο αέρας τα αναγκάζει να σταθμίζουν αλλιώς τη στιγμή της αναχώρησης. Μια ελάχιστη καθυστέρηση είναι αρκετή για να εκτεθούν σε μια βολή, κάτι που δεν συμβαίνει εύκολα σε συνθήκες καλοκαιρίας ή άπνοιας.
Είτε κάνει καρτέρι κανείς κοντά σε κάποιο μαντρί ή σε κάποιο σημείο τροφής, είτε περπατάει τον τόπο από σημείο σε σημείο σε φράχτες και περιβόλια, ο αέρας τα καθηλώνει σχετικά ακίνητα σε απαγκιασμένες πλευρές, ενώ πετούν πάντα με καθυστέρηση για να διαφύγουν.
Γενικά αντέχουν σε αρκετά σκάγια. Για τις καρακάξες και τα κοράκια το νούμερο 6 είναι μάλλον ιδανικό. Τα ψιλότερα νούμερα είναι αποτελεσματικά σε κοντινότερες τουφεκιές, αλλά σε οριακές τουφεκιές το Νο 6 είναι μάλλον το απαιτούμενο.
Το κυνήγι αυτό ήταν ό,τι έπρεπε για να δοκιμάσω το 28αράκι σουπερποζέ. Ελαφρύ, ζυγισμένο και εύχρηστο, το οπλάκι αυτό μου έδειξε πραγματικά τις δυνατότητές του.
Διάλεξα να κινηθώ σε κάτι περιβόλια με καρυδιές και βατιώνες, που φιλοξενούν πολλές καρακάξες. Τα πουλιά αυτά, στη διάρκεια της χειμωνιάτικης μέρας, έχουν ένα πρόγραμμα που το ακολουθούν πιστά.
Πρωί - πρωί πέφτουν πεινασμένα και κρυωμένα για φαγητό, ενώ κατά τις 11 χάνονται σε... σιέστα. Μετά τις δύο το μεσημέρι -με το σούρουπο να πλησιάζει- έχουν χωνέψει το πρωινό γεύμα, οπότε ρίχνονται ξανά στην αναζήτηση.
Η ώρα που κυριολεκτικά μπορεί να τις «πελεκήσει» κανείς, είναι την ώρα του κουρνιάσματος (για τις καρακάξες). Για τα κοράκια ιδανικό είναι το πρωινό ξεκούρνιασμα, που σηκώνονται βαρύθυμα και νυσταγμένα, πετώντας χαμηλά πάνω από τα σημεία που θέλουν να φάνε.
Διάλεξα μια μεγάλη καρυδιά κοντά σε ένα μαντρί με ζώα. Η κοπριά αλλά και οι τροφές που πέφτουν (καλαμπόκια, φυράματα), έλκουν τις καρακάξες. Οι πλακούντες και όλα το βιολογικά απόβλητα ενός μαντριού, έλκουν τα κοράκια.
Εστησα μια στοιχειώδη φυλάχτρα και άρχισα το τουφεκίδι. Με τις καρακάξες καλό είναι να στήνει κανείς και καμιά ψόφια με κλαράκια, γιατί οι άλλες ξεγελιούνται εύκολα. Τον ήχο της φωνής τους μπορείτε να τον μιμηθείτε τέλεια, κουνώντας ένα σπιρτόκουτο με σφαιράκια αεροβόλου, ή βοτσαλάκια.
Εφτασε η πρώτη πετώντας σαν κυρία. Το ωραίο με τις καρακάξες είναι ότι, λόγω της ουράς τους που «ζυγίζει την πτήση τους», ακόμα και τουφεκισμένες πέφτουν σαν... κυρίες! Μετά την πρώτη τουφεκιά, συνήθως ακολουθεί σιγή. Ψέματα είναι! Κάπου κοντά βρίσκονται, σε κάποιο σύδεντρο ασφαλές κάθονται, υπολογίζοντας τους κινδύνους. Μετά αρχίζουν την κουβέντα σιγανά και μετά ξανά κράξιμο. Μπαμ και η δεύτερη πέφτει ουρανοκατέβατη και από ψηλά. Ξερή. Ερχονται και τα κοράκια. Το μυστικό είναι να τραυματίσεις ένα και να το αφήσεις κάτω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου