ψαρεμα απο την ακτη

ΤΟ ΨΑΡΕΜΑ CASTING σε βραχώδεις βυθούς ονομάζεται rock fishing. To ψάρεμα αυτό θεωρείται ίσως το πιο απαιτητικό ψάρεμα που απορεί να κάνει ο ερασιτέχνης ψαράς από την ακτή. Υπάρχουν ψαράδες που είναι φανατικοί υποστηρικτές του συγκεκριμένου ψαρέματος, αφού είναι αποδοτικό καθόλη τη διάρκεια του χρόνου. Το καλοκαίρι θα τσιμπήσουν Μελάνες και σορκοί με ένα καλό μαλάγρωμα, ενώ το χειμώνα το παιχνίδι γίνεται σαφώς πιο ενδιαφέρον. Μεγάλοι σορκοί και τσιπούρες θα βρουν τα δολώματα μας, ενώ η συνάντηση με κάποιο ροφό ή συναγρίδα δεν πρέπει να αποκλειστεί. Πολύ συχνές είναι και οι επισκέψεις από σμύρνες, όπως επίσης και από χταπόδια και καλαμάρια, τα οποία γαλώνουν την εποχή αυτή. Σκορπίνες, ρώσοι και μουγκριά συμπληρώνουν τις ψαριές μας. Βασική προϋπόθεση για ένα επιτυχημένο ψάρεμα είναι ο σωστός εξοπλισμός. Ο εξοπλισμός πρέπει να περιλαμβάνει δυνατά καλάμια, κατά προτίμηση τρίσπαστα, τα οποία μπορούν σε συνδυασμό με ένα καλό μηχανισμό να σηκώσουν γρήγορα ένα καλό ψάρι από το βυθό. Σε αντίθετη περίπτωση, το ψάρι θα προλάβει να τρυπώσει σε κάποιο από τα πολλά θαλάμια που υπάρχουν στις περιοχές αυτές και θα χαθεί.Τα καλάμια μπορούν να έχουν casting weight από 100-250 γραμμάρια, ενώ η μύτη τους πρέπει να είναι σχετικά σκληρή. Τα ψάρια που γυρεύουμε με αυτή την τεχνική δεν
έχουν ευαίσθητα χείλη τα οποία κινδυνεύουν να κοπούν από ένα σκληρό καλάμι.

Οι μηχανισμοί πρέπει να έχουν γρήγορη ταχύτητα επαναφοράς, τουλάχιστον 5 και πάνω, έτσι ώστε να μπορούμε να ανακτήσουμε την αρματωσιά μας γρήγορα και να μην σκαλώσει στο βυθό. Η χωρητικότητα δεν είναι κάτι που πρέπει να μας απασχολεί ιδιαίτερα, αφού οι βολές σε τέτοιους βυθούς δεν είναι αυτοσκοπός. Τα ψάρια ίσως να περιφέρονται κυριολεκτικά κάτω από τα πόδια μας. Βέβαια αυτό δεν είναι κανόνας, αφού σε περιοχές με πολύ βαθιά νερά, σίγουρα θα χρειαστούν μηχανισμοί με αρκετή μισίνα. Επίσης σε κάποιες άλλες περιοχές τα ψάρια μπορεί να βρίσκονται σε αποστάσεις από την ακτή λόγω της πίεσης που δέχονται από ψαροτουφεκάδες και λάτρεις του ψαρέματος με αντένα ή εγγλέζικο. Όσον αφορά τις αρματωσιές, κοντά στα αγκίστρια πρέπει να τοποθετηθεί ένα φλόττερ, το οποίο θα σηκώνει το δόλωμα από τον βραχώδη πυθμένα και θα δίνει περισσότερες πιθανότητες σε ένα ψάρι να το βρει. Καλή επιλογή είναι η χρησιμοποίηση μολυβιού temolino, το οποίο έχει την ικανότητα να αποφεύγει λόγω σχήματος τα σκαλώματα. Άλλη επιλογή, κυρίως σε ψαρέματα με δυνατά ρεύματα, είναι η χρήση μολυβιού τύπου άγκυρας. Η άγκυρα όμως που θα χρησιμοποιήσουμε δεν είναι η ίδια με αυτή που χρησιμοποιούμε στα ψαρέματα σε αμμώδεις βυθούς. Βασική διαφορά είναι πως τα 4′πόδια’της ανοίγουν το κάθε ένα ξεχωριστά, ενώ στις κοινές άγκυρες ανοίγουν ανά ζεύγος. Η ιδιότητα αυτή κάνει το συγκεκριμένο βαρίδι να αποφεύγει τα πολλά σκαλώματα σε βράχους.

Πολλές φορές σε τέτοιους δύσκολους βυθούς θα προτιμήσουμε να χάσουμε το βαρίδι και να σώσουμε την υπόλοιπη αρματωσιά. Αυτό θα γίνει εφικτό με την χρησιμοποίηση ενός απελευθερωτή μολυβιού. Όταν το βαρίδι σκαλώσει στο βυθό και κοντράρουμε λίγο με το καλάμι, ο απελευθερωτής ανοίγει, αφήνοντας στο βυθό το βαρίδι και επιτρέποντας μας να φέρουμε έξω την υπόλοιπη αρματωσιά. Η αρματωσιά μας πολλές φορές έχει κάποιο ψάρι πάνω, το οποίο είναι κρίμα να χαθεί λόγω του βαριδιού. Έτσι θυσιάζουμε το βαρίδι, το οποίο έτσι και αλλιώς θα χάναμε, για να κρατήσουμε στα χέρια μας το ψάρι.

Στο rock fishing τα καλάμια πρέπει να στερεώνονται πολύ καλά στις βάσεις τους, ενώ εμείς πρέπει να είμαστε συνέχεια κοντά τους. Δυστυχώς λόγω της μορφολογίας του βυθού δεν μπορούμε να ψαρέψουμε με εντελώς ανοιχτά φρένα, αφού έτσι θα δώσουμε την ευκαιρία στο ψάρι να βραχώσει. Τα φρένα θα πρέπει να είναι ανοιχτά μέχρι το σημείο στο οποίο το ψάρι θα πάρει λίγη μισίνα αλλά με αρκετό ζόρι. Για αναγνώριση των τσιμπιών μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα κουδουνάκι το οποίο τοποθετείται κοντά στον μηχανισμό. Η μέθοδος αυτή έχει παρουσιαστεί από το περιοδικό σε προηγούμενο τεύχος. Τα δολώματα που χρησιμοποιούμε σε αυτές τις περιοχές πρέπει να είναι σχετικά μεγάλα, ενώ αν έχουν και δυνατή μυρωδιά τόσο το καλύτερο. Η κινητικότητα του δολώματος περνά σε δεύτερη μοίρα, αφού το φλόττερ δίνει κάποια κίνηση στο δόλωμα. Δύο- τρεις ακροβάτες στο ίδιο αγκίστρι, ένας μεγάλος αμερικάνος, ένα κομμάτι από σωλήνα ή καλαμάρι, είναι δολώματα που έχουν επιτυχίες. Τέλος το πιο ιδανικό ίσως δόλωμα είναι ο φαραώ, ο οποίος διαθέτει όγκο, αρκετά υγρά (τα οποία μαλαγρώνουν την περιοχή) και κινητικότητα. Επίσης ο φαραώ είναι ένα σκουλήκι του βράχου, κάτι το οποίο δεν πονηρεύει το ψάρι.

Στη συνέχεια φαίνονται κάποιες αρματωσιές οι οποίες χρησιμοποιούνται με επιτυχία στο ψάρεμα αυτό. Θα σας παρουσιάσο jj 2 τύπους αρματωσιών οι οποίες απευθύνονται κυρίως στο ψάρεμα σορκού, τσιπούρας, μέλανας και ό> μόνο. Η πρώτη αρματωσιά είναι το κλασικό συρόμενο μονοάγγιστρο. Είναι η πιο απλή αρματωσιά που δ: πάντα πολύ καλά αποτελέσματα. Στη μάνα του μηχανισμού θα περάσουμε ένα συρόμενο απελευθερωτή μολυβιού, μια πλαστική χάντρα, ένα πλαστικό σωληνάκι 3 cm ακόμα μία χάντρα και στο τέλος θα δέσουμε ένα στριφτάρι. Βάζουμε τις χάντρες για την προστασία του κόμπου και το σωληνάκι λειτουργεί σαν αποστάτης για να μη. μπλέκεται το παράμαλλο με το μολύβι κατά τη διάρκεια της ρίψης .Για το παράμαλλο θα χρησιμοποιήσουμε fluorocarbor μισίνα διαμέτρου 30-33 mm και το μήκος του δε θα ξεπερνά το ένα μέτρο. Θα δέσουμε στη μια του άκρη το αγκίστρι δικής μας επιλογής και θα περάσουμε από την άλλη πλευρά ένα φλόττερ ανάλογα πάντα με το μέγεθος του δολώματος μας .Θά περάσουμε ένα σωληνάκι σιλικόνης 5 cm που θα λειτουργεί και αυτό σαν αποστάτης για να γλιτώνουμε τα πολλά μπερδέματα παράμαλλου βαριδίου. Θα δέσουμε το παράμαλλο στο στριφτάρι και η αρματωσιά μας είναι έτοιμη. Η αρματωσιά αυτή δουλεύει ως εξής: με το που θα σκαλώσει η αρματωσιά θα την τραβήξουμε πίσω, ο απελευθερωτής θα ανοίξει και θα μας επιτρέψει να φέρουμε την υπόλοιπη αρματωσιά έξω μαζί με το ψάρι εάν υπάρχει.

Η επόμενη αρματωσιά είναι σταθερή. Για την κατασκευή της θα χρειαστούμε μισίνα διαμέτρου 0.45 mm και μήκος 1.80 που θα είναι η μάνα της αρματωσιάς μας. Στη μια άκρη θα δέσουμε τον απελευθερωτή σταθερού τύπου και γύρω στα 1.50 cm θα φτιάξουμε το σύνδεσμο του παράμαλλου μας. Για το σύνδεσμο του παράμαλλου θα περάσουμε στην αρματωσιά μας τα υλικά με την εξής σειρά: 2 ελαστικά στόπερ, μια στρογγυλή χάντρα, ένα σύνδεσμο ταχείας ελευθέρωσης παράμαλλου μια χάντρα και ακόμα 2 ελαστικά στόπερ. Στο τέλος της αρματωσιάς θα δέσουμε ένα στριφτάρι για την ένωση της με τη μάνα του μηχανισμού.Θα φτιάξουμε ένα παράμαλλο περίπου 40 cm διαμέτρου 30-33 mm και θα το ενώσουμε στο σύνδεσμο που έχουμε ήδη φτιάξει στην αρματωσιά μας.Το μόνο που μας μένει είναι να προσαρμόσουμε το μολύβι μας με πιο λεπτή μισίνα 0.30mm πάνω στον απελευθερωτή.Η αρματωσιά μας είναι έτοιμη και δουλεύει ως εξής: με το που πέσει η αρματωσιά μας στο νερό ο απελευθερωτής ανοίγει και αφήνει το μολύβι να κρατιέται απο την πιο λεπτή μισίνα. Όταν σκαλώσει το μολύβι μας θα τραβήξουμε την αρματωσιά μας, η λεπτή μισίνα που κρατάει το μολύβι θα σπάσει αφήνοντας την αρματωσιά μας να έρθει έξω. Κάτι άλλο καλό που έχει αυτή η αρματωσιά είναι ότι λόγω του μήκους που έχει το αγγίστρι μας από το μολύβι μας, ψαρεύει πάντα 50 cm πάνω από το βυθό όταν τραβήξουμε
την αρματωσιά μας να τεντώσει χωρίς να έχουμε προβλήματα σκαλώματος του αγκιστριού μας.

To rock fishing είναι ασφαλώς ένα από τα πιο ωραία ψαρέματα που μπορεί να κάνει ο παράκτιος ψαράς. Ο βαθμός δυσκολίας, η ποικιλία θηραμάτων, καθώς και τα μεγέθη των ψαριών που πιάνονται σε βραχώδεις βυθούς συναρπάζουν τον ψαρά και τον κάνουν να επιζητά συνεχώς νέα κόλπα, τα οποία θα τον οδηγήσουν προς την επιτυχία. Μια επιτυχία η οποία δεν έχει να κάνει με την ποσότητα των ψαριών, αλλά με την ποιότητα και TO μέγεθος τους. Εύχομαι σε όλους καλά ψαρέματα, και το 2010 να δώσει σε όλους μας ανεπανάληπτες στιγμές κοντά στη γαλανή μαγεύτρα..