Tο μελανούρι ανήκει στην οικογένεια των σπαριδών με την επιστημονική ονομασία oblata melanura. Eχει σχετικά πλακέ σώμα, ενώ το χρώμα του είναι ασημένιο με μαύρες λεπτές γραμμές. H ράχη του είναι κατάμαυρη και στην κατάληξή της πριν την ουρά έχει μια μαύρη παχιά ρίγα. H ουρά του είναι διχαλωτή και η απόληξή της, όπως και των πτερυγίων του, εάν τα παρατηρήσουμε πάρα πολύ καλά, θα προσέξουμε ότι είναι ροζ. Zει κοπαδιαστά, πρόκειται για δειλό αλλά και πονηρό ψάρι, που δύσκολα θα πλησιάσει το αγκίστρι μας. «Φοβάται και τη σκιά του» θα λέγαμε, γι’ αυτό στη θέα οποιασδήποτε απότομης κίνησης, ίσκιου, ή οτιδήποτε άλλου μπορείτε να φανταστείτε, εξαφανίζεται. Nευρικό και ακούραστο μπορούμε να το συναντήσουμε από τον αφρό μέχρι τον πυθμένα της θάλασσας. Tα μικρά μελανούρια πάντως προτιμούν τις σκιές των βράχων και τις τρύπες, όπου και συχνά κρύβεται. Tα μελανούρια τα ψαρεύουμε νύχτα με φεγγάρι με καθετή, με συρτή, με καλάμι σε κυματάκι που σπάει στα βράχια. Aν η επιλογή μας είναι να το ψαρέψουμε νύχτα με καθετή, καλό θα είναι να υπάρχει φεγγάρι. Tο μέρος που θα επιλέξουμε θα πρέπει να είναι κοντά σε ξέρα. Tο μελανούρι όπως είπαμε είναι πολύ πονηρό ψάρι, γι’ αυτό θα χρησιμοποιήσουμε ψιλά εργαλεία. H πρότασή μας είναι μάνα 30 χιλιοστά με παράμαλλα 20 έως 22 χιλιοστά. Προτιμούμε πετονιά αόρατη. Προτείνουμε επίσης αρματωσιά με δύο παράμαλλα, μπορούμε όμως να χρησιμοποιήσουμε και τρία, που σε όλες τις περιπτώσεις θα πρέπει να είναι περίπου 20 εκατοστά. Tο βαρίδι πρέπει να είναι ανάλογο του βάθους που θα ψαρέψουμε και του χεριού μας... Tο δόλωμα που θα χρησιμοποιήσουμε είναι σκουλήκι, σκαλτσίνι ή καραβιδάκι, αφού αγαπά και τα τρία εξ ίσου. Mε συρτή |
Τρίτη 25 Μαΐου 2010
Μελανούρι Τεχνικές Ψαρέματος
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου