Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

Ψάρεμα στο βυθό «με μολύβι φύλακα»









Το ψάρεμα «με μολύβι φύλακα», είναι ένας από τους αποδοτικότερους τρόπους ψαρέματος μεγάλων και καλών ψαριών πρώτης κατηγορίας. Για το συγκεκριμένο είδος ψαρέματος χρειαζόμαστε κατάλληλο εξοπλισμό, ζωντανό δόλωμα για καλύτερα αποτελέσματα και φυσικά το σκάφος μας να διαθέτει βυθόμετρο.

Ψάρεμα «με μολύβι φύλακα» Αναλυτικά.
Θα πρέπει να επιλέξουμε σημεία που ο βυθός έχει απότομες διακυμάνσεις, να πέφτει για παράδειγμα από τα 30 στα 50 μέτρα βάθος. Σε σημεία που ενώ ο βυθός είναι ομαλός στα 40 -50 μέτρα, ένας μεγάλο μονόπετρο ή μια συστάδα με βράχια σηκώνονται στα 20 μέτρα βάθος. Σε βυθό με πολλά και ογκώδη βράχια, ή σε μια σχετικά βαθιά τραγάνα από τα 70 έως 120 μέτρα βάθος ψάχνουμε για φαγκριά, συναγρίδες, σφυρίδες, ροφούς κλπ. Σε κάθε περίπτωση πάντως το βυθόμετρο είναι ο σύμβουλος μας για το είδος του βυθού, τον έλεγχο για μικρόψαρα και αν αυτά είναι σε κατάσταση συναγερμού προσπαθώντας να ξεφύγουν από μεγαλύτερα ψάρια.

Πως θα ψαρέψουμε
Αφού λοιπόν φτάσουμε στον τόπο, θα δολώσουμε το δόλωμά μας προσεκτικά και θα το αφήσουμε απαλά στην θάλασσα, αν πρόκειται για ζωντανό δόλωμα όπως σουπιά, καλαμάρι, θράψαλο, ζαργάνα, κέφαλο, μελανούρι, κλπ.
Αν δεν έχουμε ζωντανό δόλωμα, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ψεύτικο ψαράκι, όπου θα δέσουμε τον κρίκο του στο παράμαλλό μας και θα το αφήσουμε επίσης στην θάλασσα.
Βάζουμε πρόσω και αρχίζουμε να αφήνουμε το παράμαλλο στο νερό που θα πρέπει να έχει μήκος 12 - 16 μέτρα. Όταν φτάσει το στριφτάρι του παράμαλλου, με μια παραμάνα θα κρεμάσουμε το βαρίδι.
Στην συνέχεια βάζουμε τον μηχανισμό στην θέση Free και αφήνουμε νήμα μέχρι το βαρίδι να ακουμπήσει στο βυθό. Μεταφέρουμε το μοχλό στη μικρότερη ρύθμιση του φρένου έτσι ώστε να μην περιστρέφετε η μπομπίνα και μαζεύουμε 2-3 μέτρα για να ανέβει το βαρίδι ψηλότερα από τον πυθμένα. Βλέπουμε το βάθος στην οθόνη του βυθομέτρου και ακολουθώντας την διαμόρφωση του βυθού μαζεύουμε νήμα όταν ρηχαίνει και αφήνουμε όταν βαθαίνει.
Η ταχύτητα μας θα πρέπει να είναι γύρω στον 1 κόμβο για βάθη μέχρι 30 – 40 μέτρα, για βάθη 60 - 80 μέτρα ακόμη λιγότερο, από 0,5 έως 0,8 ενώ το καλάμι συνήθως το κρατάμε στο χέρι.

Το τσίμπημα του ψαριού
Μόλις τσιμπήσει το ψάρι χαμηλώνουμε στιγμιαία το καλάμι μεταφέρουμε τον μοχλό του μηχανισμού στην θέση Strike και μετά σηκώνοντας απότομα καρφώνουμε το ψάρι. Μεταφέρουμε τον μοχλό
1 -2 θέσεις πριν το Stike και φέρνουμε το ψάρι, αφήνοντας τον μηχανισμό και τα φρένα να κάνουν την δουλειά τους όταν το ψάρι τραβάει, ενώ «τρομπάρουμε» όταν το ψάρι στέκεται.
Όταν το βαρίδι φτάσει στο καλάμι, αφαιρούμε την παραμάνα του με το κομμάτι της πετονιάς και χαμηλώνουμε το καλάμι για να περάσει το στριφτάρι εύκολα από τα δαχτυλίδια ή τους οδηγούς του καλαμιού και να τυλιχτεί στην μπομπίνα του μηχανισμού.

Το Καλάμι
Για το ψάρεμα με μολύβι φύλακα θα χρησιμοποιήσουμε καλάμι παραβολικό ή προοδευτικό 16- 20 lb αν πρόκειται να ψαρέψουμε πιο τεχνικά ή για μικρότερα ψάρια , αλλά ένα 20 – 30lb θα μας χρησιμεύσει και για μεγάλα και για μικρά. Το καλάμι μας καλό θα είναι να είναι δίσπαστο, (και για λόγους μεταφοράς) μήκους 2 – 2.20μ, με οδηγούς ανθεκτικούς, κατάλληλους για νήμα και για «wind on» παράμαλλο.
Να επιτρέπουν δηλαδή την εύκολη διαδρομή του στριφταριού και του παράμαλλου, ώστε να τυλίγεται όλη η αρματωσιά πάνω στο μηχανισμό, όπως προαναφέρουμε. Το καλάμι πρέπει να συνδυάζει μειωμένο βάρος , αντοχή πολύ καλές επαναφορές και ευαισθησία , ώστε να καταλαβαίνουμε το παραμικρό τσίμπημα.

Ο Μηχανισμός.
Για το συγκεκριμένο είδος ψαρέματος ο ιδανικός μηχανισμός είναι εκείνος που θα μας εξασφαλίσει σταθερά και ομαλά φρένα και θα ανταποκρίνεται όσο το δυνατόν πιο άμεσα σε κάθε «κεφάλι» του ψαριού ώστε σε συνδυασμό με το καλάμι μας να προστατεύει το νήμα και το παράμαλλό μας.
Ιδανικό θεωρούμε ένα μηχανισμό καλής ποιότητας από αλουμίνιο, μονής ταχύτητας με μοχλό φρένων, με τύλιγμα έως 5/0.
Σημαντικό ρόλο παίζει η θερμική επαγωγή και για αυτό το λόγο καλό θα είναι ο μηχανισμός μας να είναι κατασκευασμένος από κάποιο κράμα αλουμινίου. Το γιατί θα το καταλάβουμε όταν έχουμε πιάσει το μεγάλο ψάρι!
Ο μηχανισμός μας καλό θα είναι ακόμη να έχει και διπλά φρένα. Έτσι θα εξασφαλίσει ομόρροπες δυνάμεις στον άξονά του , πιο άμεση ανταπόκριση, ομαλότητα στη λειτουργία του και καλύτερη θερμική επαγωγή. Πολύ σημαντικό για το συγκεκριμένο ψάρεμα είναι το να έχει ο μηχανισμός lever drag ( τον μηχανισμό με την πεταλούδα δηλαδή) σε συνδυασμό με προρύθμιση ώστε να μπορούμε να εφαρμόζουμε και να αυξομειώνουμε άμεσα τα φρένα μας με ασφάλεια αφού ανά πάσα στιγμή είμαστε μέσα στο όριο της αντοχής των εργαλείων μας.
Ο αντίχειράς μας πρέπει να έχει άμεση πρόσβαση στη μπομπίνα, για να μπορούμε εύκολα είτε να την μπλοκάρουμε , είτε για να εφαρμόσουμε «Hand Drag» σε περιπτώσεις που μπορεί να χρειαστεί. Όλα αυτά πρέπει να συνδυάζονται και με το όσο το δυνατόν μικρότερο βάρος, το οποίον σημαίνει βέβαια – αν και όχι πάντα- περισσότερα χρήματα.
Αν διαθέτουνε ήδη τέτοιο μηχανισμό που προαναφέραμε, αλλά διαθέτει “level wind”, θα πρέπει να το αφαιρέσουμε.
Το “level wind” είναι ένας κινητός κατανομέας του νήματος ή της πετονιάς ώστε να επιτυγχάνεται ομοιόμορφο τύλιγμα στην πομπίνα του μηχανισμού. Μέσα από τον κατανομέα αυτόν όμως δεν μπορεί πλέον να περάσει στριφτάρι και παράμαλλο, δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε αντίχειρα στη μπομπίνα, ενώ ο μηχανισμός με “level wind” μπορεί και να μπλοκάρει άσχημα σε ένα τρελό φευγιό του ψαριού. Το καλύτερο πάντως είναι να αγοράσουμε έναν καινούριο, αν δεν είμαστε σίγουροι για τις αποτελεσματικές τεχνικές μας επεμβάσεις.

Νήμα και Παράμαλλο
Σημαντικό ρόλο για το ψάρεμα με μολύβι φύλακα παίζει το νήμα, αφού μόνο με αυτό μπορούμε να επιτύχουμε μειωμένο “blow back” και να χρησιμοποιήσουμε όσο το δυνατόν ελαφρύτερα βαρίδια για να «δουλέψει» το δόλωμά μας στο επιθυμητό βάθος. Ένα επιπλέον προσόν του νήματος είναι το ότι μας δίνει άμεση αίσθηση του τσιμπήματος και της επαφής του μολυβιού με το βυθό.
Πριν αγοράσουμε νήμα - εκτός από την αντοχή του - θα πρέπει να προσέξουμε να είναι συμπαγές, αδιάβροχο και όσο πιο κυλινδρικό γίνεται. Είναι σημαντικό για το νήμα να είναι συμπαγές και αδιάβροχο γιατί αλλιώς μέσα στο νερό φουσκώνει αυξάνοντας τη διάμετρό του, ενώ όσο πιο κυλινδρικό είναι τόσο καλύτερη είναι η υδροδυναμική του συμπεριφορά. Ένα νήμα των 30 lb για 20 lb καλάμι ή 40 lb για 30 lb καλάμι, είναι συνήθως ιδανικό.
Για παράμαλλο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε με επιτυχία πολύ καλής ποιότητος πετονιά 70mm (με την οποία έχουμε πιάσει σφυρίδες και στείρες επανειλημμένα), ή πετονιά από fluorocarbon 100% που πωλείται στα καταστήματα ειδών αλιείας σε συσκευασίες των 20 – 25 μέτρων.

Αγκίστρια, δόλωση, στριφτάρι και βαρίδι
Αγκίστρια θα χρησιμοποιήσουμε από 1/0 έως 8/0 αναλόγως με το δόλωμα που χρησιμοποιούμε. Πρέπει να συνδυάζουν μειωμένο βάρος , τεράστια αντοχή , σωστή γεωμετρία, αιχμή με μέγιστη διατρητικότητα, σωστό αρπάδι, ενώ αποφεύγουμε τα ανοξείδωτα που δεν σκουριάζουν πιο εύκολα και δεν χρειάζονται συχνότερα αλλαγή, αλλά αντίστοιχα θα διαβρωθούν ευκολότερα στο σαγόνι ενός μεγάλου και δυνατού ψαριού.
Αναλόγως του μήκος του δολώματος – αν πρόκειται για
ζωντανό - θα δέσουμε 2 αγκίστρια στο παράμαλλο, ένα στο τέλος και ένα στο μέσον του δολώματος (αναλυτικά στα κεφάλαια «καλαμάρια» και «Σουπιές»). Στην περίπτωση του ψαριού θα αγκιστρωθεί 1 στο δέρμα του για να μην το σκοτώσει κι ένα λίγο πριν την ουρά. Όσον αφορά καλαμάρι και σουπιά, ένα στην μύτη του δεκάποδου κι ένα στον φυσητήρα του.
Όσον αφορά το στριφτάρι μας θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν μικρότερο, ανθεκτικό, ανοξείδωτο, με ένσφαιρους τριβείς για ακόμη καλύτερη λειτουργία, μεγέθους τέτοιου ώστε να περνάει ανεμπόδιστα μέσα από τους οδηγούς ή τα δακτυλίδια του καλαμιού μας..
Το βαρίδι μας αναλόγως του βάθους που ψαρεύουμε θα είναι από 250 έως 350 γραμμάρια υδροδυναμικό, αλλά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και απλό αν δεν θέλουμε να αγοράσουμε καινούριο. Θα το δέσουμε με μια πετονιά 0,40 mm ενός έως ενάμισι μέτρου περίπου, ενώ από την άλλη πλευρά της πετονιάς θα δέσουμε μια παραμάνα ώστε να την περάσουμε τη δεδομένη στιγμή στο στριφτάρι του παράμαλλου, όπως προαναφέρουμε στην διαδικασία της τεχνικής του ψαρέματος στην αρχή.

Με ηλεκτρικό μηχανάκι
Ένα ηλεκτρικό μηχανάκι με δύναμη ανεβάσματος από το βυθό 40 - 45 κιλά, είναι ότι πρέπει εάν επιλέξουμε τον συγκεκριμένο τρόπο. Εκτός από τους ιδιοκτήτες πολυεστερικών, είναι το ιδανικό μηχανάκι για τους κυβερνήτες φουσκωτών σκαφών, διότι για να ψαρέψουμε με τα κλασσικά μηχανάκια, θα πρέπει να προσαρμόσουμε τη βάση τους σε κάποιο πολυεστερικό μέρος του φουσκωτού, ή είμαστε αναγκασμένοι να φτιάξουμε κάποια «πατέντα» για να στηρίξουμε τη βάση.
Με ένα ηλεκτρικό μηχανάκι για καλάμι μπορούμε να κάνουμε την άνοδο του μεγάλου ψαριού αυτόματα και με ασφάλεια.
Επειδή τα βάθη είναι μεγάλα και οι αντιστάσεις επίσης, το ηλεκτρικό μηχανάκι θα πρέπει να έχει ανύψωση μεγάλου στατικού βάρους, με μεγάλη αλλά ρυθμιζόμενη ταχύτητα μαζέματος, ελεγχόμενη αντιστροφή, ελεγχόμενο φρένο, μετρητές κλπ.
Η εξέλιξη της τεχνολογίας πια, μας δίνει σε μικρό μέγεθος εκπληκτικές επιδόσεις, σε σχέση με τούς κλασσικούς ογκώδης ηλεκτρικούς μηχανισμούς που πρέπει να τοποθετηθούν στο σκάφος συνήθως σε κάποια ανοξείδωτη βάση – αρκετά δύσκολο για τους ψαράδες από φουσκωτό σκάφος, ενώ θα πρέπει να πάρουν ρεύμα από κάποια μεγάλη έξτρα μπαταρία, σε αντίθεση με τα σύγχρονα ηλεκτρικά μηχανάκια που η κατανάλωση τους είναι ελάχιστη.
Η επιλογή χειροκίνητου ή ηλεκτρικού μηχανισμού είναι δική σας.


Τρόποι ψαρέματος από την ακτή








Οι όμορφες και ατελείωτες ώρες ψαρέματος! Εκεί στην ακροθαλασσιά, με τον λαμπερό ήλιο να μας ζεσταίνει, πίνοντας παγωμένη μπύρα, ή απολαμβάνοντας το ουζάκι μας, περιμένουμε να τσιμπήσει το καλό ψάρι που στη συνέχεια θα γίνει ο καλύτερος μεζές…




Οι ωραίες ημέρες για όμορφα και απολαυστικά ψαρέματα έφτασαν, οι τρόποι και οι τόποι είναι πολλοί, ενώ από εμάς δεν μένει τίποτε άλλο παρά να επιλέξουμε έναν από αυτούς για να περάσουμε άλλη μια αξέχαστη μέρα ή ακόμη και Σαββατοκύριακο…

Με καλάμι από την ακτή.
Από την ακτή για σαργούς ή για τσιπούρες μπορούμε να ψαρέψουμε με casting, με bolognese και με απίκο. Για το casting το καλάμι θα πρέπει να είναι τρία έως τέσσερα μέτρα και action 35 έως 85 γραμμάρια. Σε αυτού του τύπου το καλάμι μπορούμε να τοποθετήσουμε ένα πενηντάρη μηχανισμό στον οποίο θα τυλίξουμε 28 έως 35 χιλιοστά πετονιά. Τα αγκίστρια θα πρέπει να είναι ανάλογα του δολώματος που θα χρησιμοποιήσουμε, συνήθως όμως δένουμε Νο 3 ή Νο 4.
Μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε απλό τηλεσκοπικό καλάμι, με ή χωρίς φελλό, χρησιμοποιώντας πετονιά 18 έως 20 χιλιοστά, ενώ αν βρισκόμαστε στο σπάσιμο των κυμάτων πάνω στα βράχια θα πρέπει να εφοδιαστούμε οπωσδήποτε με νιτσεράδα και γαλότσες για να μη γίνουμε «λούτσα».

Με Πεταχτάρι
Ένα από τα καλύτερα ψάρια που κυνηγά ο ψαράς είναι η Τσιπούρα.
Η Τσιπούρα βρίσκεται σε αμμώδεις βυθούς και συνήθως γιαλώνει. Εκεί θα ρίξουμε το πεταχτάρι μας το οποίο πρέπει να είναι όσο το δυνατόν απλούστερο και αθέατο διότι το ψάρι αυτό είναι πανέξυπνο. Χρησιμοποιούμε πετονιά 25 το πολύ 30mm και περνάμε ένα βαρίδι σωληνωτό, όσο το δυνατόν μικρότερο πριν δέσουμε το αγκίστρι της επιλογής μας πού θα πρέπει να είναι Νο3 ή Νο4 παπαγαλάκι ή άλλου τύπου με μεγάλη κοιλιά.
Σκοπός του σωληνωτού βαριδιού είναι να μείνει κολλημένο στο βυθό καθώς το ψάρι τσιμπά, ή γλύφει το δόλωμα ώστε να μην υποψιαστεί και φύγει. Ανάλογα με το βάρος της μολυβήθρας θα είναι και η απόσταση που θα καταφέρουμε να πετάξουμε. Όμως, όσο πιο απλή και μικρή αρματωσιά διαθέτουμε, τόσο καλύτερα θα είναι τα αποτελέσματα.

Τι δόλωμα χρησιμοποιούμε
Το καλύτερο δόλωμα κατά την προσωπική μας άποψη για σαργούς και Τσιπούρες είναι το Φαραώ, ακριβό αλλά αποδοτικό δόλωμα - με το οποίο έχουμε πιάσει και τις μεγαλύτερες τσιπούρες μας.
Κυκλοφορεί και ο Ραμσής που μοιάζει με το φαραώ, είναι και αυτό αποδοτικότατο σκουλήκι, πιο κοντό από το φαραώ και κοστίζει λιγότερο, γι’ αυτό προσέξτε μη σας πουλήσουν Ραμσή για Φαραώ…
Ελκυστικά είναι γενικώς όλα τα σκουλίκια, το καραβιδάκι, αλλά και οι πεταλίδες. Τις ζωντανές γαριδούλες, που μπορούμε να πιάσουμε μόνοι μας από την ακτή τις θεωρούμε κορυφαίο δόλωμα.

Πολυάγκιστρα
Στα ψαρέματα από την ακτή χρησιμοποιούμε εκτός των άλλων και πολυάγκιστρα που μπορούμε να αγοράσουμε έτοιμα από κατάστημα ειδών αλιείας, ή να τα φτιάξουμε και μόνοι μας.
Σε ένα κομμάτι διάφανούς ενισχυμένης πετονιάς μήκους εξήντα περίπου πόντων Νο 45 έως 50 χιλιοστά , δένουμε σε απόσταση ενός έως ενάμισι εκατοστού, δεκαπέντε έως δεκαοκτώ αγκίστρια Νο 2 με πάρα πολύ ευαίσθητο αρπάδι και ανάμεσα στην αρματωσιά και τη μάνα, δένουμε δυνατό στριφτάρι βαρέως τύπου.
Πρέπει να δώσουμε μεγάλη σημασία στην ποιότητα της πετονιάς, διότι φανταστείτε το ψάρι που θα μασήσει και θα ξαναμασήσει το δόλωμα, πόσο θα την επιβαρύνει. Καλά δεμένα πρέπει να είναι και τα αγκίστρια, ενώ η αρματωσιά μας προσεγμένη ώστε να μην έχουμε κοψίματα. Η πετονιά πρέπει να είναι διαφανής και όχι πράσινη, κόκκινη κλπ, διότι το ψαροδόλι που θα χρησιμοποιήσουμε ως δόλωμα είναι ασημόλευκο. Το πρώτο αγκίστρι που θα δέσουμε πρέπει να είναι διαφορετικού χρώματος, διότι προσπαθώντας να ξεμπλέξουμε το πολυάγκιστρο μετά από κάθε χρήση, δεν θα καταφέρουμε τίποτε άλλο εκτός του να εκνευριστούμε. Αν όμως υπάρχει ένα διαφορετικού χρώματος τα πράγματα απλοποιούνται διότι ξέρουμε τουλάχιστον από πού αρχίζει το πολυάγκιστρο.

Δένουμε το πολυάγκιστρο σε καρούλα και χρησιμοποιούμε πετονιά σαρανταπέντε έως πενήντα χιλιοστά, πάντα πολύ καλής ποιότητος και μαλακή.

Ψιλό πολυάγκιστρο με ζύμη
Σε αυτό το πολυάγκιστρο θα χρησιμοποιήσουμε αγκίστρια Νο έξι έως οκτώ, παπαγαλέ ανοξείδωτα. Το στριφτάρι μας θα είναι πιο ψιλό αλλά πάντα ανθεκτικό. Η αρματωσιά της πετονιάς μας θα έχει το ίδιο μήκος
αλλά η διάμετρός της θα είναι από τριάντα έως σαράντα χιλιοστά. Για δόλωμα θα χρησιμοποιήσουμε ζύμη. Κόβουμε ένα κομμάτι μεγέθους περίπου μεγάλου βερίκοκου και τυλίγουμε την αρματωσιά επάνω του σε σχήμα οκτώ. Μόλις τελειώσουν όλα τα αγκίστρια, πιέζουμε και πλάθουμε τη ζύμη έτσι ώστε τα αγκίστρια να μην φαίνονται καθόλου. Η δολωμένη αρματωσιά μας είναι έτοιμη για βολή.
Ζύμη υπάρχει πολλών ειδών. Μπορούμε να την παρασκευάσουμε χρησιμοποιώντας μέρος ψαροτροφής, και φρυγανιάς σε τρίμα, προσθέτοντας θάλασσα και ανακατεύοντας συνέχεια έως ότου το μίγμα αποκτήσει συμπαγή και εύπλαστη δομή. Άλλος τρόπος είναι, αφού καθαρίσουμε από τα κόκαλα σαρδέλες, τις λιώνουμε σε δοχείο, στο οποίο χρησιμοποιούμε θάλασσα και τριμμένη φρυγανιά μέχρι να γίνει ζυμάρι. Ακόμη μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τυριά όπως κοπανιστή, ή φέτα σε τρίμμα, αλεύρι, λίγο σιμιγδάλι, θαλασσινό νερό και λάδι, σε τέτοιες αναλογίες ώστε να δουλεύεται με το χέρι.

Πότε και που θα ρίξουμε.
Ο τρόπος ψαρέματος με ψαροδόλι είναι συνήθως νυκτερινός και τελειώνει μέχρις ότου αντέξουμε...η καλύτερη περίπτωση όμως είναι το ξημέρωμα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι απαγορευτικό για τις πρωινές ή μεσημεριανές ώρες. Τα ψάρια πολλές φορές λειτουργούν αψυχολόγητα.
Με τη ζύμη ψαρεύουμε όποτε έχουμε κέφι και διάθεση, αρκεί να τρώνε και τα ψάρια!

Για ψάρεμα τη νύχτα.
Στο νυκτερινό ψάρεμά μας δεν πρέπει να ξεχάσουμε να έχουμε μαζί μας απαγκιστρωτή για την αφαίρεση αγκίστρου από το στόμα του ψαριού, μητοτσίμπιδο για αυτά που έχουν καρφωθεί στο σώμα του αλλά και για να σφίξουμε κάποιο αγκίστρι, ή ακόμη για να φτιάξουμε μια αρματωσιά. Μαχαίρι για οποιαδήποτε χρήση, φακό για να φωτίσουμε κάπου συγκεκριμένα, λάμπα θυέλης ή φωτιστικό υγραερίου για να βλέπουμε γενικώς και φυσικά ένα κάθισμα για να καθόμαστε. Ακόμη, καφέ και φορητό ψυγείο με φαγητό, νερό, γλυκό, αναψυκτικό, αλλά και για τα ψάρια που θα πιάσουμε…


Ψαρέματα για νέους ψαράδες





Η καθετή και η συρτή είναι από τα απλούστερα και πιο αγαπημένα ψαρέματα. Για να ψαρέψουμε από το σκάφος μας – εκτός από τις άδειες- χρειαζόμαστε πετονιές όπου θα δέσουμε τις ανάλογες αρματωσιές.

Η καθετή και η συρτή είναι από τα απλούστερα και πιο αγαπημένα ψαρέματα. Για να ψαρέψουμε από το σκάφος μας – εκτός από τις άδειες- χρειαζόμαστε πετονιές όπου θα δέσουμε τις ανάλογες αρματωσιές.


AΡΜΑΤΩΣΙΑ
H αρματωσιά είναι ένα κομμάτι νάιλον πετονιάς πάνω στο οποίο δένουμε τα παράμαλλα με τα αγκίστρια, το στριφτάρι και το βαρίδι. Ανάλογα πάντα με το είδος ψαρέματος που κάνουμε, έχουμε και τις αντίστοιχες αρματωσιές. Άλλη δηλαδή είναι η αρματωσιά της καθετής, άλλη της συρτής, του παραγαδιού, του πεταχταριού κ.λπ.

ΑΓΚΙΣΤΡΙΑ
Στο εμπόριο κυκλοφορούν δεκάδες είδη αγκίστρων, σε διαφορετικά μεγέθη και ποιότητες, ανάλογα πάντα με το ψάρι και το είδος ψαρέματος. Ίσια ή στραβά, αγκίστρια διπλά ή τριπλά (σαλαγκιές), με πεπλατυσμένο δόντι ή χωρίς, με μακριά ή κοντή λαβή, με μεγάλη ή μικρή καμπύλη, το καθένα από αυτά θεωρείται ιδανικό για παραγωγικό ψάρεμα, ανάλογα με το ψάρι που κυνηγάμε και τον τρόπο ψαρέματος που ακολουθούμε κάθε φορά.
Tα μεγάλα αγκίστρια δεν ενδείκνυνται για μικρά ψάρια, ενώ αντίθετα με τα μικρά αγκίστρια μπορούμε να πιάσουμε και μικρά, αλλά και μεγάλα ψάρια. H αντοχή ενός αγκίστρου φαίνεται μόνο κατά τη διάρκεια της χρήσης του. Αν για παράδειγμα το ψάρι δεν ξαγκιστρώνεται με ευκολία, σημαίνει πως το αγκίστρι που χρησιμοποιήσαμε είναι γερό και αποτελεσματικό.

BΑΡΙΔΙΑ
H χρήση τους επιτρέπει τη βύθιση της αρματωσιάς στο νερό, ενώ κάθε τύπος βαριδιού προϋποθέτει και διαφορετικό τρόπο ψαρέματος. Tα κοινά βαρίδια, με έναν κρίκο ή στριφτάρι στο επάνω τμήμα τους και βάρος που ποικίλλει από 10-600 γραμμάρια χρησιμοποιούνται για καθετή, παραγάδι, τσαπαρί κ.λπ. Tα κινητά βαρίδια που διαθέτουν σωληνωτή τρύπα στο εσωτερικό τους είναι για πολυάγκιστρα ή πεταχτάρια με μονάγκιστρο.

ΣΤΡΙΦΤΑΡΙΑ
Tα στριφτάρια κατασκευάζονται από σκληρό και ανθεκτικό μέταλλο, τοποθετούνται ανάμεσα στη μάνα και την αρματωσιά, είναι φτιαγμένα με τέτοιο τρόπο, ώστε να εμποδίζουν το στρίψιμο της πετονιάς και χρησιμοποιούνται στην καθετή, το πεταχτάρι ή το καλάμι.

ΤΑ ΨΑΡΙΑ
Την εποχή αυτή συναντάμε (εκτός από σπάρους, τσιπούρες και σαργούς) μελανούρια, λαυράκια και ζαργάνες.
Αν προτιμήσουμε τη συρτή και ο στόχος μας είναι οι
ζαργάνες η τα μελανούρια, η πετονιά μας θα πρέπει να είναι διαμέτρου 30-50 χιλ .
Σε αυτή την πετονιά δένουμε ένα παράμαλλο 1-2 μέτρα με μικρότερη διάμετρο πάνω σε στριφτάρι με ένα αγκίστρι και δόλωμα ένα πούπουλο , ψαράκι μικρό τεχνητό , λωρίδα μεταξιού η μια απομίμηση από χελάκι.
Ένα απ' τα κοινά δολώματα, που «χτυπάνε» τα
μελανούρια, είναι το μικρό λευκό φτερό από γλάρο, μήκους 4—6 εκατοστών, το οποίο μπορεί να στερεωθεί με λευκό νήμα στην πετονιά για να κυλά μέχρι τη λαβή του αγκιστριού ή να δεθεί με έναν κόμπο στην πετονιά μόλις πάνω απ' το αγκίστρι, με τρόπο ώστε αυτό να προεξέχει κατά τα δυο τρίτα απ' την άκρη του φτερού. Αυτό το δόλωμα μιμείται το μικρό ψάρι που το σκάει στην επιφάνεια και το προτιμούν τα μελανούρια καθώς και τα λαυράκια, ιδιαίτερα αν το ψάρεμα γίνει πολύ κοντά σε βραχώδεις ακτές νησίδων.
Συνήθως, τα
μελανούρια πιάνονται λίγο πιο ανοιχτά, σε απόσταση δέκα περίπου μέτρων απ' την ακτή και η συνάντηση τους είναι πολύ πιο συχνή, μπροστά σε μικρά ακρωτήρια όπου υπάρχουν τα παιχνίδια των ρευμάτων.

ΛΑΥΡΑΚΙΑ
Το
λαυράκι συναντάμε ευκολότερα, πλέοντας πολύ κοντά στα βράχια, κάτι που χρειάζεται φυσικά τέλεια γνώση της τοποθεσίας για να αποφεύγονται συγκρούσεις με ύφαλους, που μπορεί να βρίσκονται σε μικρό βάθος.
Το περιστρεφόμενο κουταλάκι μήκους 2-3 εκατοστών είναι πολύ πιο ενδιαφέρον για το
λαυράκι απ' ότι για το μελανούρι, αν και σε ορισμένες περιοχές δουλεύει και για το μελανούρι.
Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι σε ορισμένες εποχές και τοποθεσίες, το ψάρι που ανήκει σε κάποιο συγκεκριμένο είδος και προτιμά το συγκεκριμένο είδος δολώματος, δεν δίνει καμιά σημασία σε κάποια άλλη περιοχή. Κατά συνέπεια θα πρέπει να κάνουμε πάντα δοκιμαστικές προσπάθειες. Το λαυράκι - όπως και τα περισσότερα ψάρια - προτιμά πάντα την τροφή που έχει συνηθίσει να συναντά κατά τη διάρκεια του χρόνου στους τόπους που τριγυρίζει.
Κατά μήκος των βραχωδών ακτών, μακριά από εκβολές, είναι αποτελεσματικότερος ένας μικρός
κέφαλος ή κάποιο άλλο ασημόψαρο όπως σπάρος, αγκιστρωμένο σ' ένα απλό αγκίστρι που το διαπερνά απο την ουρά χωρίς να του σπάσει το κόκαλο, ή ένα τεχνητό ψάρι που μιμείται τον ασημί γόνο που είναι τόσο κοινός και τόσο συχνός κοντά στους βράχους της ακτής.

ΜΕΛΑΝΟΥΡΙΑ
Για ό,τι αφορά τα
μελανούρια, το ψάρεμα με τη συρτή είναι αποτελεσματικό για το πιάσιμο μικρού και μεσαίου μεγέθους ενώ τα πιο μεγάλα μελανούρια πιάνονται με φυσικό δόλωμα στα ρεύματα που πηγαινοέρχονται στην επιφάνεια, ενώ το σκάφος είναι αγκυροβολημένο . Αυτό το ψάρεμα γίνεται σχεδόν αποκλειστικά τις νυχτερινές ώρες, είναι είδος καθετής, και γίνεται αφήνοντας την πετονιά να παίζει στην επιφάνεια με τα ρεύματα, τα οποία φυσικά πρέπει να γνωρίζουμε πολύ καλά.
Η καθετή για
μελανούρια από βάρκα, ρίχνεται στη θάλασσα αφήνοντας ελεύθερα στα ρεύματα 8-10 μέτρα πετονιάς (μερικές φορές και 15 μέτρα), κι αυτή φεύγει, με ελαφρύ τέντωμα. Την κρατάμε σταθερή σ' αυτή την απόσταση με τρόπο ώστε το δόλωμα να φαίνεται, (ή μόλις να βουλιάζει) ως αποτέλεσμα του ίδιου τού ρεύματος. Όταν υπάρχουν μελανούρια σε κοπάδι, αυτή η μέθοδος μας δίνει την ευκαιρία να πιάσουμε πολλά, αλλά και όποιο άλλο ψάρι υπάρχει στην περιοχή και τσιμπήσει, όπως ο σπάρος ή η πέρκα.
Το
μελανούρι τσιμπά με απληστία το δόλωμα που αποτελείται από γαρίδα, ή κομμάτι από την ουρά τηςξεφλουδισμένο, που έχει στερεωθεί καλά πάνω σε γερό αγκίστρι Νο 8.
Για τα
λαυράκια χρειάζεται το δόλωμα να φαίνεται, (ή μόλις να βουλιάζει) ως αποτέλεσμα του ίδιου τού ρεύματος.

ΖΑΡΓΑΝΕΣ
Η
ζαργάνα επιτίθεται σε όλα τα μικρά ψάρια που βρίσκονται στην επιφάνεια.
Η σύλληψη της είναι αρκετά εύκολη, ειδικά αν βρίσκεται σε κοπάδι την εποχή που πλησιάζει την ακτή. Η συρτή γι' αυτό το ψάρι πρέπει να είναι πολύ αργή, επειδή η σχετικά μεγάλη ταχύτητα δεν της επιτρέπει να επιτεθεί στο δόλωμα και να το δαγκώσει με τον κατάλληλο τρόπο.
Το ψάρεμα της
ζαργάνας είναι από τα διασκεδαστικότερα Το ψάρι δαγκώνει πολύ διακριτικά το δόλωμα, αλλά όταν αισθανθεί πως αγκιστρώθηκε, αμύνεται με πολύ μεγάλη δύναμη σχετικά με το μέγεθος του, πηδώντας έξω απ' το νερό.


Η
ζαργάνα μπορεί να ψαρευτεί και με σταματημένη τη βάρκα, αφήνοντας να παίζει το δολωμένο ψαράκι, νεκρό ή ζωντανό μέσα στο ρεύματα.
Εκτός βέβαια από τη σωστή προετοιμασία, μεγάλο ρόλο για ένα καλό ψάρεμα παίζει ο τόπος που ψαρεύουμε, ενώ δεν πρέπει καθόλου να υποτιμήσουμε και τον παράγοντα «τύχη»…



ΣΚΑΦΟΣ TIARA 3600


Ο Leon Slikkers, ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του από την Chris Craft το 1946. Στις αρχές του ’50, ξεκίνησε να κατασκευάζει ξύλινα μικρά ανοικτά σκάφη μέσα στο γκαράζ του, μετά το τέλος της εργασίας του. Το 1954, ίδρυσε την Slickcraft και την επόμενη χρονιά, άφησε μια πολλά υποσχόμενη καριέρα για να ξεκινήσει δική του δουλειά, μόλις σε ηλικία 27 ετών. Πούλησε το σπίτι του και χρηματοδότησε έτσι την επιχείρησή του, με έδρα στο Holland του Michigan. Ταυτόχρονα, άρχισε να πειραματίζεται στην παραγωγή, με ένα καινούργιο υλικό, το fiberglass. Τρία χρόνια αργότερα, τα πρώτα πολυεστερικά σκάφη ήταν γεγονός και το 1963 σταμάτησε η παραγωγή τους με ξύλο.
Το 1969, ο κ. Slikkers πούλησε την Slickcraft στην AMF Corporation. Παρέμεινε ως πρόεδρος σε τρεις από τις εταιρείες του ομίλου. Τα οράματα του όμως έβλεπε να περιορίζονται και τέσσερα χρόνια αργότερα αποχώρησε. Ξεκίνησε πάλι από την αρχή και το 1974 άρχισε να κατασκευάζει ιστιοπλοϊκά σκάφη με την φίρμα S2 Yachts. 10 χρόνια μετά, η S2 Yachts, βρισκόταν ανάμεσα στους πέντε μεγαλύτερους κατασκευαστές των Η.Π.Α. Επεκτείνοντας τις δραστηριότητές του, άρχισε να κατασκευάζει υψηλής ποιότητας μηχανοκίνητα σκάφη, με τον διακριτικό τίτλο Tiara Yachts, που θέτει σε προτεραιότητα στη γραμμή παραγωγής. Την ίδια εποχή, δημιουργείται και δεύτερο εργοστάσιο στο Ft. Pierce της Florida και το 1977 στην παραγωγή προστέθηκε η σειρά Pursuit. Το 1983, εξαγόρασε την επωνυμία Slickcraft από την AMF και για τα επόμενα χρόνια, πρόεδρος της εταιρείας, ανέλαβε ο David Slikkers.
Η σειρά open, κατασκευάζεται σε πέντε μεγέθη, από 30 ως 42 πόδια. Το 3600 open είναι το μεσαίο μέγεθος. Για την αμερικάνικη βιομηχανία σκαφών, έχω εκφράσει ήδη την άποψη μου και δεν θα κουραστώ να επαναλάβω, πως πρόκειται για σημείο αναφοράς, στις εξελίξεις, την τεχνολογία, την τεχνοτροπία, τον σχεδιασμό, την ποιότητα κατασκευής και βέβαια στις προδιαγραφές της. Η σύντομε αναδρομή στο παρελθόν του κατασκευαστή, δίνει μεταξύ άλλων και το στίγμα του εκεί, όπου αυτό που λέμε πήχης, ανεβαίνει κατά βούληση, παρασύροντας όπως είναι φυσικό τον ανταγωνισμό παγκοσμίως. Μέσα από ένα τέτοιο χώρο και ανάμεσα από σκληρό ανταγωνισμό, αναδείχθηκαν τα Tiara Yachts, γνήσιοι εκπρόσωποι αυτών των χαρακτηριστικών.
Το κατάστρωμα πάνω από την καμπίνα, διαμορφώνεται με ελαφρά υπερυψωμένο το επίπεδο πάνω από το master bedroom, κερδίζοντας έτσι ύψος εσωτερικά. Η αιχμηρή δελφινιέρα εμπρός, διαθέτει και ρέλια υποστήριξης για το πλήρωμα, και πιστεύω πως εργάτης, άγκυρα και αλυσίδα, θα μπορούσαν να βρίσκονται κάτω από καπάκι, με δεδομένο πως χώρος και όγκος υπάρχουν γι’ αυτό. Το παρ μπριζ, χωρίζεται σε τρία κομμάτια, με το μεσαίο να ανοίγει με ανάκληση, κύρια για τον βοηθητικό αερισμό του χώρου πίσω. Το hard top καλύπτει ολόκληρο το κοκπιτ με το σαλόνι και για όσους ενδιαφέρονται μπορεί να τοποθετηθούν καλαμοθήκες. Στο 3900 open, ο fishing χαρακτήρας ίσως να μη είναι έντονος, όμως υποδομή και προοπτικές υπάρχουν.
Πίσω από το κοκπιτ, υπάρχουν δύο άνετα και αναπαυτικά ανακλινόμενα καθίσματα, διπλό και μονό, στηριγμένα στους μπουλμέδες του wet bar και καναπέ αντίστοιχα. Ο αβέρτος χώρος πίσω είναι τεράστιος και διακρίνονται δύο ντουλάπια κάτω από τις κουπαστές, τρεις καταπακτές και ένας ανακλινόμενος διθέσιος καναπές πίσω. Κάτω από το καπάκι της πρώτης, βρίσκονται οι βάνες και οι παροχές των ρεζερβουάρ, που για πολλούς θα πρέπει να γίνουν παράδειγμα. Κάτω από τις υπόλοιπες τρεις, βρίσκονται αφαιρούμενες λεκάνες για τη φύλαξη παρελκόμενων αγκυροβολίας. Μ ε την αφαίρεση τους, προκύπτει πρόσβαση στο αμπάρι με τα ρεζερβουάρ. Τεράστιος χώρος για σαλόνι και βεβαιωμένες θέσεις για πέντε.
Wet bar και ψυγείο, τοποθετούνται πίσω από το κάθισμα του κυβερνήτη. Απέναντι, ο γωνιακός καναπές παρέχει 4 – 5 θέσεις, με τα καθίσματα να σκεπάζουν δύο ταμπούκια. Το κοκπιτ, είναι ένας πραγματικά ξεχωριστός χώρος, τόσο σε διαμόρφωση, όσο και αίσθηση. Κατασκευάζεται αυτόνομα σε καλούπι, με σκουρόχρωμο gel coat και τοποθετείται στην προβλεπόμενη θέση, μετά την ολοκλήρωση των βασικών εργασιών τοποθέτησης ηλεκτρικών κλπ. Η αίσθηση από τη θέση αυτή, είναι απολύτως ανάλογη της εικόνας του σκάφους, που επιβάλλεται οπτικά και αισθητικά μα την αρμονία την αισθητική και την πολυτέλειά του. Ανεμπόδιστη θέα περιμετρικά, αναπαυτικό και άνετο ρυθμιζόμενο με ηλεκτρουδραυλικό μηχανισμό κάθισμα και εύκολη πρόσβαση σε όλα τα όργανα, οπτική και χειρισμού.
Η μεγαλύτερη αίσθηση πολυτέλειας, δίνεται χωρίς αμφιβολία από τους χώρους ενδιαίτησης. Κάτω από τη σκάλα με τα τρία σκαλοπάτια, βρίσκονται οι βασικοί πίνακες, inverters κλπ. Δεξιά και πίσω από το κοκπιτ, ο κεντρικός πίνακας διανομής, το stereo, κλπ. και αριστερά το ευρύχωρο μπάνιο με τουαλέτα και ντουσιέρα. Στον κυρίως χώρο, αριστερά η πλήρης ανέσεων και εξοπλισμού κουζίνα με επιφάνειες corian και δεξιά σαλόνι – καθιστικό – τραπεζαρία με 5 – θέσεις. Τα τραπέζι χαμηλώνει στο ύψος του καναπέ και διαμορφώνεται διπλό κρεβάτι. Μια ακόμη θέση ύπνου, ναυτικού τύπου, προκύπτει από την πλάτη του καναπέ, που στερεώνεται με δύο ιμάντες. Το master bedroom, διαμορφώνεται σε ιδιαίτερο χώρο εμπρός, με διπλό κρεβάτι, τηλεόραση, ντουλάπες, συρτάρια και ράφια. Το κρεβάτι ανασηκώνεται εύκολα μαζί με το στρώμα, για την πρόσβαση στο ταμπούκι κάτω από αυτό. Αερισμός και φωτισμός, εξασφαλίζονται με επάρκεια από έξι φινιστρίνια και τρία χατς.
Όπως όλα τα σκάφη, το Tiara 3600 open της δοκιμής μας, ήλθε δεμένο και ντυμένο από το εργοστάσιο. Το κατάστρωμα πίσω σηκώνεται ολόκληρο σχεδόν, για να φωτιστεί το μηχανοστάσιο, με τις δύο Cummins QSB5.9 με τους 425 ίππους και προπέλες Michigan EPX – 300 23X31.60. Εναλλακτικά, προτείνονται από τον κατασκευαστή Crusader 8.1 MPI – 385 hp και Cummins QSB5.9 – 380hp.
Λύνοντας τους κάβους από τη θέση πρόσδεσης στην Olympic Marine, ήταν μια καλή ευκαιρία για να δω σε πρώτη φάση τις δυνατότητες στο χειρισμό για μανούβρες σε περιορισμένο χώρο, μάλιστα με περίπου δώδεκα χιλιόμετρα αέρα. Όπως έδειξε και στην ανοικτή θάλασσα, ο όγκος και το μέγεθος, δεν επηρεάζουν τους χειρισμούς, που γίνονται με απίστευτη ευκολία και το σκάφος υπακούει χωρίς δισταγμό. Περί κυματισμού και κατάστασης θάλασσας, για ένα τέτοιο σκάφος δεν αξίζει να γίνεται λόγος, με τρία μποφόρ στο Νότιο Ευβοϊκό.
Η μεγαλοπρέπεια της κατασκευής, εξοπλισμού και αισθητικής, μεταφέρεται αυτούσια στη θάλασσα, όπου η σταθερή και γλυκιά πλεύση, χαρίζουν μόνο απόλαυση στο ταξίδι. Η καλή μόνωση στο μηχανοστάσιο, σχεδόν φιμώνει τους κινητήρες, που ακούγονται ελάχιστα στο πλήρωμα. Όπως φαίνεται και στο οπτικό υλικό, το πλάτους τεσσάρων μέτρων κήτος, με γωνία deadrise 18ο, δεν παίρνει μεγάλες κλίσεις στις μανούβρες, γι αυτό και δεν βγάζει … θέαμα.
Καλή και οικονομική περιοχή λειτουργίας, είναι ως τις 2.200 σ.α.λ., με 23 κόμβους και 3,8 λίτρα/μίλι. Για τους 26 κόμβους, που σαφώς είναι πιο επιθυμητή ταχύτητα κρουαζιέρας και το σκάφος έχει πολύ καλή θέση πλεύσης, η ροή ανεβαίνει στα 110 λίτρα, περίπου 4,3 λίτρα/μίλι. Μέχρι εκεί, η αυτονομία με ένα γέμισμα στα 1500 λίτρων χωρητικότητας ρεζερβουάρ, αρκεί για αυτονομία 350 περίπου μιλίων. Ένα καλοκαίρι διακοπές.
Με το δεξιό κινητήρα σε λειτουργία, η ταχύτητα επιστροφής σε σχέση και με σχετική οικονομία, προσδιορίζεται στους 9 κόμβους, με κατανάλωση περίπου τρία λίτρα/μίλι. Εδώ θα πρέπει να σημειώσω και να ληφθει σοβαρά υπ’ όψη, πως η ολιγοήμερη παραμονή του σκάφους στο νερό, είχε “ βρωμίσει “ τη γάστρα, με αποτέλεσμα σύμφωνα μα στοιχεία του αντιπροσώπου αλλά και του εργοστασίου, οι επιδόσεις να διαφοροποιούνται αρκετά, όπως στις 2.600 σ.α.λ. – 28,1 κόμβοι – 114 λίτρα, 2.700 – 29,4 – 120 και στο w.o.t. 3.060 – 33,3 – 166 λίτρα, με τα ρεζερβουάρ γεμάτα.
Ολόκληρη η σειρά των Tiara, αντιπροσωπεύεται από την Golden Yachts. Είναι ετοιμοπαράδοτα και συνοδεύονται από εξαιρετική τεχνική υποστήριξη και after sales service.
Δεν ξέρω πόσο μέρος της κρίσης οφείλεται σε ατομικές υπερβάσεις. Εδώ ο πειρασμός είναι μεγάλος …

ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ

Σ.Α.Λ. KNOTS ΛΙΤ/ΩΡΑ ΛΙΤ/ΜΙΛ ΑΥΤΌΝ.
1.500 λιτ.

600 5 4,5 0,9 1666
1.000 7,5 14 1,86 806
1.200 8,7 20 2,29 655
1.500 10,5 36 3,42 438
1.800 15,3 55 3,59 417
2.000 18,2 68 3,73 402
2.200 22,5 85 3,77 397
2.500 26 110 4,23 354
2.800 29 145 5 300
w.o.t 2.940 30,5 160 5,24 286

ΜΕ ΤΟΝ ΔΕ. ΚΙΝΗΤΗΡΑ

1.200 7,1 12 1,69 887
1.500 8,6 22 2,55 588
1.800 9,4 34 3,61 415
2.000 10 43 4,3 348


ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
Οι καταναλώσεις αφορούν και στους δύο κινητήρες
Βάρη κατά τη δοκιμή : 4 άτομα / 500 λιτ. καύσιμα / 260 λιτ. νερό / 380 κιλά εξοπλισμός
Οι μετρήσεις έγιναν με τα όργανα του σκάφους

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΚΙΝΗΤΗΡΑ
CUMMINS MERCRUISER QSB 5,9 ( 425 hp. )

Τύπος κινητήρα 4χρονος diesel
Κύλινδροι 6 εν σειρά
Κυβισμός 5,9 lit.
Διάμετρος / Διαδρομή 102 Χ 120 χιλ.
Ισχύς 425 ίπποι / 313 KW / 3.000 σ.α.λ.
Τροφοδοσία Common Rail
Alternator 12-24 V / 70-160 amp.
Πόδια Alpha
Βάρος ( χωρίς άξονα ) 612 κιλά

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΣΚΑΦΟΥΣ

Μήκος εξωτερικό 11,90 μ. με πασαρέλα / 11,00 μ. χωρίς
Πλάτος εξωτερικό 4,04 μ.
Γωνία deadrise 18ο
Βάρος (κενό) 8.663 κιλά
Δεξαμενή καυσίμου 1.514 λιτ.
Δεξαμενή νερού 265 λιτ.
Βύθισμα ( με προπ. ) 1,04 μ.
Ύψος από επιφ. Θάλασσας 2,99 μ. ( με hard top )
Θέσεις ύπνου 5

Τα ξύλινα όπλα


Πιστός σύμμαχος στο ψάρεμα μας είναι πάντα ο εξοπλισμός μας. Όσο οι απαιτήσεις μας όμως μεγαλώνουν, τόσο τα πιο δύσκολα θηράματα θα αποτελούν μια ζωντανή πρόκληση. Και αν το όπλο είναι προέκταση του καρπού μας, συνεπώς των επιθυμιών μας, τότε αν και οι προσδοκίες μας είναι ξεχωριστές, τόσο ξεχωριστά θα είναι και τα όπλα μας.

Τα ξύλινα ψαροντούφεκα, όπλα κατεξοχήν για πλανάρισμα, αλλά και βαθύ καρτέρι, ήρθαν και έδωσαν πράγματι λύσεις. Μα είναι τελικά αναγκαιότητα για κάποιους λίγους, ή μήπως μόδα για τους πολλούς; Αν δούμε τους λόγους που μας οδήγησαν στην απόκτηση ή -γιατί όχι- την κατασκευή ενός ξύλινου όπλου, θα δούμε ότι έχουν να κάνουν με αρετές πολύ συγκεκριμένες: το βεληνεκές και η διατρητική ικανότητα είναι δύο από τις βασικότερες. Μα πώς ξεκίνησε η ιστορία των ξύλινων όπλων και για τι χρήση προορίζονταν τότε;

Στα πολύ βαθιά στα μπλε νερά και κυνήγι στον ωκεανό, εκεί όπου τα θηράματα είναι τεράστια. Σε θάλασσες τροπικές, που σφύζουν από ζωή: και παρουσιάζονται τεράστιοι ροφοί που αγγίζουν ακόμα και τα 150 κιλά τούνες , μπαρακούντα , γοφάρια, μαγιάτικα, καραγγίδες, είναι μερικά από τα πιο… κοινά θηράματα των «εκεί» συστηματικών ψαροκυνηγών.

Ρίχνεις με απλά όπλα σε αυτά; Ποτέ αν σέβεσαι το θήραμα σου όσο και τη ζωή σου. Σκοπός είναι η βολή σου να διαπεράσει το θήραμα σου, όχι απλά να το «φτάσει» και εσύ να πάρεις το δρόμο για την επιφάνεια με ασφάλεια. Μα ας αφήσουμε τα εκεί θηράματα για τους εκεί ψαροκυνηγούς, και ας ασχοληθούμε μετά δικά μας, μα καθόλου ευκαταφρόνητα ψάρια. Σκοπός μας, λοιπόν, είναι να συνειδητοποιήσουμε τη χρηστικότητα ενός τέτοιου όπλου και, απλά, να το προσαρμόσουμε στα δικά μας κυνηγετικά δεδομένα.

Για να επιτύχεις κάτι τέτοιο, το τρίπτυχο είναι απλό: τεχνογνωσία, καλά υλικά και μερικοί απλοί κανόνες Φυσικής. Σκέφτομαι και λέω: Με τι θήραμα έχω να κάνω; Σε τι βάθος συνήθως το βρίσκω ; Είναι επιφυλακτικής φύσης; Από εκεί και πέρα, ψάχνω λύσεις. Μεγάλος όγκος ψαριού σημαίνει ότι χρειάζομαι και βέργα αντίστοιχου διαμετρήματος, που θα προσφέρει μεγάλη αδράνεια μάζας κατά την κρούση του στο θήραμα, ικανή ώστε να το διαπεράσει, να του προκαλέσει σοκ, λόγω μάζας, και εμείς να κερδίσουμε τα πρώτα πολύτιμα δευτερόλεπτα. Αρα, μία βέργα ανάμεσα στα 7 και 8 mm μας καλύπτει στις περισσότερες των περιπτώσεων. Παρατηρώντας τη συγκεκριμένη βέργα στεκόμαστε στις… εγκοπές της, που απλά δεν υπάρχουν!

Στηλεύονται σχετικά εύκολα. 0 εκάστοτε κατασκευαστής δίνει το εργονομικό σχήμα που του ταιριάζει, συνήθως ογκώδες προς τα πίσω ή ελαφρώς πεπλατυσμένου προφίλ, ώστε να παρουσιάζει μία σεβαστή μάζα ανάκρουσης και να μην κλωτσάει το όπλο κατά την εκτόνωση 2, 3 ή και περισσοτέρων λάστιχων. Καταλυτική είναι η παρουσία οδηγού (αυλάκι) κατά μήκος του σωλήνα. Η βέργα «κάθεται» καλύτερα, ενώ με την «έκρηξη» των διπλών ή τριπλών περαστών, η ευθυβολία παραμένει αναλλοίωτη. Ας σημειωθεί πως ο όρος «κεφαλή» στα ξύλινα δεν υφίσταται, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, σε συγκεκριμένα μοντέλα. Η κεφαλή είναι η λεγόμενη «ανοιχτού τύπου», με μια ειδική τρύπα στον πλευρικό οριζόντιο άξονα της άκρης του όπλου, όπου και «φιλοξενούνται» τα περαστά λάστιχα. Ο μηχανισμός σκανδάλης είναι πολύ βασικός σε ένα τόσο εξειδικευμένο όπλο, εφόσον θα πρέπει να συγκρατεί με ασφάλεια μία βέργα στην οποία ασκείται ελαστική τάση πολλών δεκάδων κιλών. Η αυτόματη σχοινοπιάστρα είναι προτέρημα και σε ένα τέτοιο όπλο, εφόσον μιλάμε για βεληνεκές που φτάνει στα 5 συνήθως μήκη. Εννοείται ότι αναφερόμαστε πάντοτε σε υλικά inox. Όσον αφορά στη λαβή, είναι απαραίτητο σε ένα τέτοιο όπλο η λαβή να ταιριάζει άψογα στο χέρι μας, πάντα βέβαια με τη χρήση γαντιού. Ο ανατομικός σχεδιασμός εξυπηρετεί τα μέγιστα. Σημαντικό προτέρημα της λαβής, να διαθέτει τακούνι όπλισης και υποδοχή βάσης για μουλινέ.

Γιατί ξύλινο όπλο;
Συχνή ερώτηση στους κύκλους των ψαροκυνηγών. Το να στέλνει μία βέργα διατομής 7 ή 8 mm ένα όπλο σε ένα θήραμα από μεγάλη απόσταση, μάλιστα, απαιτεί τεράστια δύναμη. Δύναμη σε λάστιχα, συχνά 2, 3 ή 4 περαστά. Σε ένα απλό όπλο η στρέβλωση του σωλήνα θα ήταν αναπόφευκτη έως επικίνδυνη. Στο ξύλινο, αν έχει φτιαχτεί σωστά, όχι μόνο είναι ανύπαρκτη, μα ακόμα και η απόκρουση θα είναι πολύ περιορισμένη. Η φύση του ξύλου είναι τέτοια, ώστε να απορροφά τους κραδασμούς. Όσον αφορά την έλλειψη στρέβλωσης, η λύση έρχεται με τρόπο τεχνικό. Δύο, τρία ή ακόμα και περισσότερα φύλλα έρχονται να κολληθούν με κόντρα τα «νερά» τους, δίνοντας τέλος σε ένα τεράστιο πρόβλημα. Όσο για την πλευστότητα, αποτελεί ευχάριστη έκπληξη. Σχεδόν ουδέτερη -έως τελείως ουδέτερη- ανάλογα τις γνώσεις και το μεράκι του κατασκευαστή.

Προετοιμασία για το υποβρύχιο ψάρεμα

ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Η συμπεριφορά γενικά του ψαροκυνηγού πρέπει να είναι αθλητική. Δηλαδή μιά Ζωή όσο το δυνατό πιο εγκρατής, όχι πολύ αλκοόλ, ούτε πολλά τσιγάρα και πολύς ύπνος.
Ή ανωτερότητα ενός ψαροκυνηγού σε σχέση με έναν άλλον θα αποδειχθεί κυρίως σε περίοδο αιχμής, όπως επί παραδείγματι στις διακοπές, όπου τα καθημερινά υποβρύχια ψαρέματα θα εξαντλήσουν τελικά τα αποθέματα σας μέσα σε μερικές ήμερες.
Είναι φανερό πώς, αν έχετε απομακρυνθεί απο τη θάλασσα ή αν δεν έχετε κάνει υποβρύχιο ψάρεμα άπό πολύν καιρό, επιβάλλεται προετοιμασία της φυσικής σας κατάστασης.
Παραμερίζοντας κατά το ξεκίνημα την προσαρμογή στις βολές και στα είδη ψαριών, πού δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο επί τόπου, ή προετοιμασία θα χωρισθεί σε τρία σημεία:

1. Φυσική άσκηση
2. Απνοια
3.
Βάθος

1. ΦΥΣΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ
Ασφαλώς, δεν πρόκειται νά πούμε κάτι καινούργιο επιμένοντας στο γεγονός ότι ή μισή ώρα καθημερινής φυσικής άσκησης είναι εξαιρετικά ωφέλιμη και αποτελεί τη βάση για ένα καλό ξεκίνημα. Εν συνεχεία, ασκήσεις με τα πέδιλα με ολοένα μεγαλύτερη διάρκεια, θα επιτρέψουν να αποκτήσετε μιά ορισμένη αντοχή και θα αποτρέψουν τις κράμπες στους μεγαλύτερους στην ηλικία.
Επιμένετε στην άσκηση με τα πέδιλα, γιατί είναι δύσκολο νά χαθούν οι κακές συνήθειες και προ παντός, είναι πολύ δύσκολο νά διορθωθούν. “Υπάρχει στην πραγματικότητα ή τάση νά «ποδηλατεί» κανείς, δηλαδή νά κάνει νά λειτουργούν μόνο τα άκρα των ποδιών ,άπό τα γόνατα και κάτω, ενώ οι μηροί είναι απλώς συνδεδεμένοι μαζί τους. “Έτσι ή απόδοση είναι εξαιρετικά κακή Πρέπει αντίθετα νά τεντώνετε τα πόδια, χρησιμοποιώντας την άρθρωση της λεκάνης και όχι του γόνατος όταν κολυμπάτε με τα πέδιλα.
Τα σκίτσα αναλύουν τις πέντε φάσεις της κινήσεως των πέδιλων. “Επειδή ή ενεργητική κίνηση γίνεται κυρίως κατά την κάθοδο, φαίνεται καθαρά ότι το πόδι είναι τεντωμένο για νά αποδίδει ακόμη και στο σημείο τρία, κατά τη διάρκεια τής ανόδου. Αντίθετα, το λύγισμα των γονάτων είναι αρκετά σημαντικό για την επάνοδο στην επιφάνεια.

2 Η ΑΠΝΟΙΑ
Ό ακριβής ορισμός της είναι ό ακόλουθος:
«Σταμάτημα της αναπνοής, θεληματικά ή όχι. Ή θεληματική άπνοια δεν μπορεί νά διαρκέσει περισσότερο άπό εξήντα έως ογδόντα δευτερόλεπτα».Ό χρόνος αυτός δίδεται ασφαλώς υπό ιδανικές συνθήκες άνεσης και θερμοκρασίας. Αλλά όταν ό άνθρωπος είναι βυθισμένος σε ένα στοιχείο πού δεν του είναι φυσικό, γιατί χρειάζεται νά μένει περισσότερο; Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει ένας τρόπος για τη βελτίωση σε σημαντική αναλογία του χρόνου αυτού με μιά μέθοδο πού ονομάζεται ύπέρπνοια

Η ΥΠΕΡΠΝΟΙΑ
Ή ύπέρπνοια (πού λέγεται εσφαλμένα ύπεροξυγόνωση)1 είναι απαραίτητη, ακόμη και όταν πρόκειται για μέτρια άπνοια. Χωρίς αυτή, κινδυνεύει κανείς νά πάθει ασφυξία. Γιατί πρέπει νά τη χρησιμοποιείτε και ποια είναι τα φυσιολογικά φαινόμενα πού προκύπτουν άπό αυτή; Μπορούν νά εξηγηθούν απλώς:
Κατά τη διάρκεια μιας προσπάθειας, ό καρδιακός ρυθμός επιταχύνεται σημαντικά. Συνέπεια της επιτάχυνσης αυτής είναι ή φυσική ανάγκη επιτάχυνσης του αναπνευστικού ρυθμού, για νά προσφερθεί στο αίμα, πού πλημμυρίσει τους πνεύμονες, το αναγκαίο οξυγόνο και νά απαλλαγεί το αίμα άπό το διοξείδιο του άνθρακος. Ή προσφορά αυτή δε γίνεται κατά την κατάδυση και την άπνοια οι όποιες, ακόμη και αν συνοδεύονται άπό ελαφρές προσπάθειες, είναι κοπιαστικές χωρίς άναξυγόνωση και μερικές φορές έχουν σα συνέπεια την πρόκληση συγκοπής, αν ή προσπάθεια αυτή συνεχισθεί.
Επειδή ό άνθρωπος δε διαθέτει βράγχια, το οξυγόνο αυτό πού δεν μπορεί νά το προμηθευθεί στο βυθό. πρέπει νά το πάρει μαζί του σαν απόθεμα με τον κορεσμό των λίγων λίτρων αίματος πού διαθέτει με την ύπέρπνοια.
“Όλος ό κόσμος έχε» κάνει γυμναστική στο σχολείο, αναπνευστικές κινήσεις ανάμεσα σε δυο σειρές προσπάθειες:
Εισπνέετε ξεκινώντας με την πλάτη γυρμένη ελαφρά προς το έδαφος, σηκώνοντας τον κορμό προοδευτικά και ανοίγοντας τα μπράτσα, ενώ σηκώνεστε στις μύτες των δακτύλων. Εκπνέετε μετά. κάνοντας τις αντίστροφες κινήσεις.
Έχετε λοιπόν ανακαλύψει ήδη άπό την παιδική σας ηλικία, την εφαρμοσμένη αναπνοή με φυσιολογικό ρυθμό. Δε σάς μένει πια, παρά νά επιταχύνετε το ρυθμό αυτό για νά επιτύχετε την υπέρ – αναπνοή (ύπέρπνοια). Ή μόνη διαφορά είναι ότι ό υποβρύχιος ψαράς βρίσκεται σε οριζόντια θέση και ότι ό κορμός είναι αναγκαστικά σταθερός. Πρέπει λοιπόν, νά κάνετε τα ακόλουθα:
α) Στην επιφάνεια της θάλασσας με οριζόντιο το σώμα και τα πόδια, τα μπράτσα χαλαρωμένα και ανοιχτά σε σταυρό, εισπνέετε βαθιά.
β) Εκπνέετε επαναφέροντας προοδευτικά τα πόδια προς τα εμπρός, ενώ τα γόνατα φθάνουν σχεδόν νά αγγίζουν το στήθος κα! τα μπράτσα σταυρώνουν εμπρός. Με άλλα λόγια, οι πνεύμονες συμπιέζονται στο μέγιστο, διώχνοντας τον υπολειπόμενο αέρα.
Ή κίνηση αυτή γίνεται όσες φορές χρειάζεται. Ό ρυθμός και ό αριθμός των κινήσεων θα είναι διαφορετικός, ανάλογα με τις περιπτώσεις:Ανάλογα με τη διάρκεια του ψαρέματος: στην αρχή θα είναι αισθητή ή ανάγκη για μεγάλες ύπέρπνοές Προχωρώντας το ψάρεμα, ύστερα άπό μερικές καταδύσεις ή ανάγκη αύτη θα περιορίζεται.Ανάλογα με την εξάσκηση: Ύστερα άπό πολλές ημέρες υποβρύχιου ψαρέματος, οι ύπερπνοες θα ελαττωθούν στο ελάχιστο.
Ανάλογα με το βάθος στο οποίο θέλετε νά φθάσετε ή με τον χρόνο άπνοιας πού θεωρείτε απαραίτητο.Η πολύ παρατεταμένη Οπέρπνοια στις καταδύσεις, τελικά νά προκαλέσει Ζάλες. Δεν θεωρούνται επικίνδυνες, άλλα για λόγους ασφάλειας, περιμένετε νά συνέλθετε εντελώς. Εν πάση περιπτώσει, για κάθε ύπέρπνοια επακολουθεί κανονική αναπνοή, μερικά δευτερόλεπτα πριν άπό την κατάδυση.
Ή αρχή πού αναφέρθηκε προηγουμένως μπορεί νά απλοποιηθεί με την κατάργηση της «επαναφοράς» των ποδιών, ακόμη και των κινήσεων των μπράτσων, όταν είμαστε σε καλή φόρμα, Ή ύπέρπνοια έτσι με βαθιές εισπνοές, θα είναι αρκετά αποδοτική σε μεγάλες αναλογίες. Αντίθετα, κατά το στάδιο της προπόνησης και προκειμένου για αναγνωριστικές καταδύσεις σε μικρά βάθη, θα είναι οπωσδήποτε αρκετή.
Στους αγώνες, ορισμένοι υποβρύχιοι ψαράδες υπερβαίνουν μερικές φορές το 1′ 30′ ” , το ενάμισι λεπτό ανάμεσα στην κατάδυση και την επάνοδο στην επιφάνεια. Υπάρχουν ασφαλώς εξαιρετικά άτομα και καθιερωμένα ρεκόρ. Μερικοί υποβρύχιοι ψαράδες αφήνουν τρομακτικές κραυγές κατά την εκπνοή. Τα πλεονεκτήματα της μεθόδου αυτής αμφισβητούνται. Δεν υπάρχει τίποτε πιο εύκολο με μόνη προϋπόθεση νά υπάρχει ή θέληση για την προοδευτική βελτίωση της άπνοιας, υπό καλές συνθήκες.
Κατά τη διάρκεια των ασκήσεων με τα πέδιλα που
περιγράψαμε προηγουμένως, καλό είναι νά διακόπτετε μετά λίγες ημέρες και νά παρεμβάλλετε ασκήσεις ύπέρπνοιας και καταδύσεως σε άπνοια, έστω και σε βάθη μόνο δυο μέτρων, γιατί το βάθος δεν έχει καμία σημασία.

Αρχίσετε, διακόπτοντας το χτύπημα των πέδιλων, αναλαμβάνετε τον φυσιολογικό καρδιακό ρυθμό σας, κάνετε βαθιά ύπέρπνοια επί μεγάλο χρονικό διάστημα, σταματάτε, αναπνέετε κανονικά μερικά δευτερόλεπτα και καταδύεστε. Μην επιμένετε πολύ στο χρόνο της άπνοιας.
Μετά, προοδευτικά, πρέπει νά σκληρύνετε την άσκηση αυτή, τα σταματήματα των πέδιλων θα γίνονται απότομα, ή ύπέρπνοια θα γίνεται αμέσως, αλλά άπό την κατάδυση με άπνοια θα προηγείται πάντα μιά κανονική αναπνοή για μερικά δευτερόλεπτα. Καταδύεστε και κρατάτε όσο περισσότερο μπορείτε.
Το τελευταίο στάδιο συνίσταται στην κατάδυση και το κολύμπι κάτω άπό την επιφάνεια, όσο πιο μακριά και όσο πιο πολύ μπορείτε.
Καλό θα ήταν, τουλάχιστον κατά την πιο σκληρή περίοδο, ή εξάσκηση νά επιβλέπεται άπό κάποιο πρόσωπο πού βρίσκεται έξω άπό το νερό.
Μιά άπό τις πιο αποδοτικές ασκήσεις έχει επινοηθεί άπό τους προπονητές του Κλομπ Μεντιτερρανέ. Έχει το πλεονέκτημα ότι αναγκάζει τους υποβρύχιους ψαράδες νά εκτελούν κινήσεις οι οποίες πλησιάζουν όσο το δυνατό περισσότερο με εκείνες πού θα αναγκασθούν νά κάνουν απτή θάλασσα
Ή άσκηση αυτή συνίσταται στο κατέβασμα του υποβρύχιου ψαροκυνηγού στο βυθό με μιά ελικοειδή διαδρομή, και το πέρασμα μέσα άπό ένα τεχνητό σπήλαιο πού αποτελείται άπό ένα σιδερένιο βαρέλι του όποιου έχουν αφαιρεθεί δύο πάτοι. Εν συνεχεία παίρνει ένα ψαροντούφεκο πού βρίσκεται στο βυθό, ρίχνει σε ένα στόχο και μετά αναδύεται.
Το μόνο μειονέκτημα της άσκησης είναι ότι πρέπει νά διαθέτει κανείς πολλά υλικά και πολύ χώρο. “Αν είναι δυνατό, ή άσκηση αυτή θα γίνεται στο τέλος της περιόδου, οπότε και δίνει θαυμάσια αποτελέσματα. Προσέχετε όμως τη συγκοπή γιατί ή άμιλλα, ή χρονομέτρηση διαδρομής και ή ακρίβεια της βολής, μπορεί νά σας κάνουν νά ξεχάσετε πώς βρίσκεσθε κάτω από το νερό

3 ΤΟ ΒΑΘΟΣ
όταν εξασκηθείτε στην άπνοια και τη βελτιώσετε,το βάθος γίνεται πλέον δευτερεύον πρόβλημα. Εκείνο που εμποδίζει τη βαθιά κατάδυση είναι ή περιορισμένη άπνοια ή ό ψυχολογικός παράγων.
σε άτομο με κανονική διάπλαση και μέση εξάσκηση είναι σε θέση νά ψαρεύει εύκολα σε βάθος 10 έως 12 μέτρα, σε νερά καθαρά και ήρεμα. “Αν μπορεί λοιπόν να ψαρεύει στο βάθος αυτό, θα μπορεί νά κάνει εύκολα καταδύσεις 15 μέτρων. Έχουν λεχθεί τόσο πολλά σχετικά με το βάθος των καταδύσεων πού χρειάζεται κάποια διευκρίνιση.
Υπάρχουν δύο φυσικό εμπόδια πού πρέπει νά υπερνικηθούν για τις καταδύσεις: τα ιγμόρεια άντρα και τα αυτιά. “Αν αυτά λειτουργούν καλά, δε θα υπάρχουν σοβαρά προβλήματα, εκτός άπό την περίπτωση συναχιού. Μιά ελαφριά εξάσκηση θα αναγκάσει και αυτά νά κάνουν τη γυμναστική πού θα τους είναι ωφέλιμη. Για όσους παρουσιάζουν σχετικά φυσικά ελαττώματα, υπάρχει ή ειδική μάσκα, πού ή ενέργεια της «αντισταθμίζει» τεχνητά τη φυσιολογική κατάποση με την όποια εξισορροπείται ή πίεση του νερού στα αυτιά.
Β. ΨΥΧΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Εκτός άπό την περίπτωση πού διαθέτετε δύναμη χαρακτήρα μεγαλύτερη άπό τον μέσο όρο πού έχουν πολλοί αθλητές, μόνο ή πρακτική εξάσκηση θα μπορέσει νά βελτιώσει την ενδεχόμενη ταραχή σας άπό τη συγκίνηση. θα δούμε αργότερα ότι μιά απλή μέθοδος, σας επιτρέπει νά κάνετε βαθιές καταδύσεις υπό καλές συνθήκες και με ασφάλεια. Ό ψυχολογικός αυτός παράγων είναι αναμφισβήτητος, γιατί θα έχετε ασφαλώς παρατηρήσει, ότι είναι πολύ πιο δύσκολο νά καταδυθείτε στο ίδιο βάθος σε θολό νερό, παρά σε καθαρό νερό.
“Αλλο παράδειγμα: συχνά, Αφοί εξερευνήσετε προοδευτικά τον τόπο, φθάνετε νά κάνετε καταδύσεις σε βάθος πού δεν τολμούσατε νά επιχειρήσετε στην αρχή
Γ. ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΔΥΣΕΩΣ ΜΕ ΑΠΝΟΙΑ
Ή εξάσκηση της καταδύσεως σε βάθος, όταν κατοικείτε μακριά άπό τη θάλασσα, είναι προβληματική-Το βάθος 6 και σπάνια 8 μέτρα είναι περίπου το όριο που θεωρείται αρκετό για τους ερασιτέχνες πού στη διάρκεια της αδείας τους, δε θα υπερβούν το βάθος αυτό.
Ή γενική αρχή είναι ή ακόλουθη (εξαρτάται φυσικά άπό τα άτομα, γιατί τα νευρικά άτομα καταδύονται πολύ γρήγορα, χτυπώντας τα πέδιλα τους ταχύτατα, ενώ τα λυμφατικά άτομα πολύ αργά, ίσως πιο αργό άπό όσο πρέπει. Υπάρχει στο σημείο αυτό κάποιος μέσος όρος πού πρέπει νά βρεθεί) .·Αν υποθέσουμε ότι έχετε κατακτήσει την τεχνική της άπνοιας, εκτελείτε την κατάδυση κάνοντας τις κινήσεις με τη μεγαλύτερη δυνατή ευλυγισία και τη μεγαλύτερη χαλάρωση. Θα ξοδεύετε έτσι τις ελάχιστες δυνατές θερμίδες, πού θα τις διατηρείτε για το ψάρεμα στο βυθό. Ανεβαίνετε επίσης αργά στην επιφάνεια. Προτιμότερο είναι νά φοράτε όσο λιγότερο βαρίδια μπορείτε.Πραγματικά, είναι καλύτερο νά κουράζεστε λιγάκι στην κατάδυση και νά ανανεβαίνετε εύκολα. Πάντα διαθέτουμε τη δυνατότητα και τα αποθέματα τα αναγκαία για την κάθοδο, άλλα συχνά « υποφέρουμε για νά ανέβουμε και ή Ζώνη μας είναι πολύ βαριά! Ιδίως ύστερα άπό μια καλή ψαριά
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Για ένα άτομο βάρους περίπου 82 κιλών και ύψους 178 μ
ΘΕΡΟΣ. Στολή με κοντό, παντελόνι (βερμούδα) ντουμπλαρισμένη Βάρη 2 κιλά.
ΧΕΙΜΩΝΑΣ: Στολή με μακρύ παντελόνι, κάλτσες α’ γάντια με τρία δάχτυλα, ντουμπλαρισμένα
Βάρη: Ανάλογα με το βάθος των καταδύσεων άπο 6-7 κιλά
Ανοιξη – ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ: Στολή με μακρύ παντελόνι ντουμπλαρισμένη βάρη. 4 κιλά.

Κυριακή 30 Μαΐου 2010

O βασικός εξοπλισμός του Fly Fishing για το ψάρεμα της ορεινής πέστροφας


eksoplismos

Πολλοί είναι αυτοί που θέλουν να ασχοληθούν με την τεχνική τουfly fishing χωρίς όμως να έχουν τις απαραίτητες γνώσεις για τα βασικά χαρακτηριστικά του εξοπλισμού! Ο κύριος εξοπλισμός τουfly fishing αποτελείται από ένα καλάμι, τον μηχανισμό, την ορμιά(line), το νήμα(backing) και τέλος το leader και το tippet. Σίγουρα θα αναρωτιέστε τι είναι όλες αυτές οι ξενόφερτες ορολογίες… Στο άρθρο αυτό θα αναλύσουμε όλα τα παραπάνω και γενικά τα βασικά για τον εξοπλισμό του fly fishing στο ψάρεμα της βασίλισσας των ορεινών ποταμών, της πέστροφας!


Το καλάμι και ο Μηχανισμός

rodreel Το καλάμι του fly fishingδιαφέρει από όλα τα υπόλοιπα των άλλων τεχνικών ψαρέματος! Αν πιάσετε ένα τέτοιο καλάμι στα χέρια σας θα παρατηρήσετε ότι το βάρος του είναι χαρακτηριστικά μικρότερο σε σχέση με αλλά καλάμια του ίδιου μήκους. Εκτός από την διάφορα βάρους έχουμε διάφορα και στο στήσιμό του. Η θέση του μηχανισμού είναι στην βάση του καλαμιού και κάτω από την λαβή. Τα δακτυλίδια επίσης είναι διαφορετικά σε σχέση με τα κλασικά κεραμικά που γνωρίζουμε όλοι μας, εκτός του πρώτου από την πλευρά του μηχανισμού. Το μήκος των καλαμιών που προορίζονται για την τεχνική του fly fishing μετριέται συνήθως σε “πόδια”(ft) και κυμαίνεται από 6ft(1,83μ) μέχρι και πάνω από 12ft(3,66μ). Ένα άλλο χαρακτηριστικό των καλαμιών αυτών είναι η διαβάθμιση τους σε κλάσεις(AFTMΑ). To AFTMΑ σημαίνει ‘’American Fishing Tackle Manufactures Association’’ και είναι οι εργοστασιακές προδιαγραφές των καλαμιών και των ορμιών (lines). Κάτι σαν το γνωστό σε όλους μας action σε γραμμάρια του κάθε καλαμιού. Οι διαβαθμίσεις μετρούνται με αριθμούς και ξεκινανε από το #0 και φτάνουν μέχρι #12. Τέλος υπάρχουν και οι διαφοροποιήσεις στην δύναμη(action) του κάθε καλαμιού που χωρίζονται σε fast, medium και slow action. Για κάποιον που θέλει να ξεκινήσει το fly fishing θα του πρότεινα να πάρει ένα καλάμι κλάσης #5, μήκους από 8ft(2,44μ) μέχρι 9ft(2,74μ) και medium action. Αυτή η πρόταση μου θεωρείτε η πλέον κατάλληλη επιλογή για το ψάρεμα πέστροφας στα ελληνικά ποτάμια, βάση της μορφολογίας τους και του τρόπου που ψαρεύουμε.

P8060042 Ας πάμε τώρα στον μηχανισμό. Τον μηχανισμό του fly fishing θα μπορούσα να τον περιγράψω ότι μοιάζει σαν ‘’καρούλι’’. Είναι ένας μηχανισμός κεντρικού άξονα. Η κατασκευή και η λειτουργία του είναι σχετικά απλή σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο μηχανισμό που έχει κατασκευαστεί για ψάρεμα. Οι μηχανισμοί αριθμούνται και αυτοί σε κλάσεις όπως και τα καλάμια και οι ορμιές. Το νούμερο τους κυμαίνετε βάση της χωρητικότητας τους σε νήμα (backing) και στο συγκεκριμένο νούμερο της ορμιάς. Ένα άλλο που θα παρατηρήσετε στους μηχανισμούς αυτούς είναι η μπομπίνα! Εκτός από τους κλασικούς με την βαθιά μπομπίνα υπάρχουν και οι λεγόμενοι ‘’largeardor’’ που έχουν μεγαλύτερη και πιο ρηχή. Οιlarge ardor μηχανισμοί θεωρούνται καλύτεροι λόγω του ότι μπορείς να παλέψεις καλύτερα το ψάρι, να χρησιμοποιήσεις λεπτότερο παράμαλλο(tippet) συν το ότι δεν αφήνουν μεγάλη “μνήμη” στην ορμιά! Στην επιλογή αγοράς ενός μηχανισμού δεν θα κουραστείτε πολύ. Ένας φθηνός, ελαφρύς και γερός μηχανισμός είναι αρκετός για το ψάρεμα της πέστροφας.

Η ορμιά (fly line)

ormia Η ορμιά είναι το βασικότερο κομμάτι του flyfishing! Αυτή είναι το βάρος και το μέσο που θα μας βοηθήσει να στείλουμε την μύγα στο κατάλληλο σημείο και στην απαραίτητη απόσταση. Η ορμιά είναι ένα νήμα επικαλυμμένο με πλαστικό PVC και συνήθως το μήκος της είναι γύρο στα 30 μέτρα. Η μονάδα μέτρησης της είναι η ίδια με των καλαμιών, το AFTMΑ! Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός AFTMΑ τόσο πιο βαριά είναι και η ορμιά! Ένα καλάμι για να μπορέσει να λειτουργήσει και να ‘’φορτώσει’’ σωστά θα πρέπει να έχει ίδια κλάσης ορμιά με αυτή του καλαμιού.

Οι ορμιές χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες βάση της πλεύσης τους, τον χρόνο και τρόπο βύθισης τους και τέλος της κατασκευής τους! Δυο από τις βασικότερες κατηγορίες είναι οι weightforward (WF) και οι double taper (DT). Αυτές με την σειρά τους χωρίζονται σε επιπλέουσες(floating) και σε βυθιζόμενες(sinking). Εμάς στο ψάρεμα της πέστροφας στο ποτάμι θα μας απασχολήσουν μόνο οι επιπλέουσες(floating) ορμιές. Οι weight forward (WF) ορμιές λέγονται έτσι γιατί έχουν το μεγαλύτερο βάρος τους στο μπροστά μέρος και είναι ιδανικές για ευκολότερα και μακρινά πετάγματα. Οι double taper (DT) έχουν το περισσότερο βάρος στο μεσαίο κομμάτι τους, με τις δυο άκρες να λεπταίνουν σταδιακά. Αυτές οι ορμιές κάνουν ποιο ντελικάτα πετάγματα και καλύτερη παρουσίαση της μύγας αλλά είναι ποιο δύσχρηστες για έναν νέο ψαρά! Όποτε είναι προτιμότερο οι καινούριοι ψαράδες να ξεκινάμε με μια weight forward(WF) ορμιά μέχρι να μάθουμε τον ιδιαίτερο τρόπο πετάγματος της μύγας(fly casting).

Εκτός από όλες αυτές τις κατηγορίες υπάρχει και ο χρωματισμός της ορμιάς. Μπορούμε να βρούμε ορμιές σε έντονα χρώματα αλλά και σε πιο ουδέτερα. Η επιλογή του χρώματος της ορμιάς για το ψάρεμα στο ποτάμι είναι θέμα γούστου αν και προτείνω μια εντόνου χρωματισμού ορμιά για έναν αρχάριο ώστε να μπορεί να την διακρίνει ποιο εύκολα μέσα στα αφρισμένα νερά. Προτιμήστε μια καλής ποιότητας ορμιά για να σας βοηθήσει καλύτερα στην εκμάθηση του πετάγματος της μύγας(fly casting). Και μια συμβουλή : προσέχετε την ώρα του ψαρέματος να μην πατάτε την ορμιά στο έδαφος γιατί σπάει και χαλάει χάνοντας πολλές από τις ιδιότητες της….

Leader, Tippet και Backing

tippet To leader και το tippet κατά κάποιο τρόπο μπορούμε να πούμε πως είναι το παράμαλλο τουfly fishing και αποτελούν την σύνδεση της ορμιά με την μύγα. Η μια του άκρη λέγεται butt όπου συνδέεται με την ορμιά και η άλλη του άκρη είναι το tippet όπου δένουμε την μύγα. Το leader είναι ένα κομμάτι μισινέζας διαφορετικής διαμέτρου καθόλα το μήκος της(tapered). Το butt είναι το χοντρότερο μέρος του leader που σταδιακά καταλήγει σε πολύ λεπτότερο. Το μήκος του ποικίλει ενώ συνήθως τα leader που χρησιμοποιούμε είναι από 9ft(2,74μ) μέχρι και 12ft(3,66μ). Στην λεπτότερη άκρη του leaderπροσθέτουμε ένα κομμάτι μισινεζας μήκους από 50εκ μέχρι και 1 μέτρο. Αυτό το τελευταίο κομμάτι μισινεζας είναι το λεγόμενο tippet που μπορεί να είναι ακόμα και διαμέτρου 0,10mm!!! Το πάχος του tippet και το μήκος του leader εξαρτάται καθαρά από τον τρόπο ψαρέματος που κάνουμε, από το μέγεθος της μύγας που θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε και από την εποχή που θα ψαρέψουμε. Όσο μικρότερη και ελαφριά είναι η μύγα τόσο λεπτότερο θα πρέπει να είναι και το tippet. Τα Leader μπορούμε να τα βρούμε έτοιμα στο εμπόριο αλλά και να τα κατασκευάσουμε μόνοι μας. Ένα leader μήκους 9ft(2,74μ) με tippet διαμετρήματος 0,18mm θα καλύψει τις περισσότερες καταστάσεις για αρχή.

Και τώρα λίγα λόγια για το Backing. To backing είναι ένα νήμα Dacron. Αυτό το νήμα τοποθετείτε πρώτο στον μηχανισμό και αμέσως μετά μπαίνει η ορμιά. Η χρήση του είναι καθαρά για λόγους ασφαλείας όταν πιάσουμε ένα μεγάλο ψάρι και μας τραβήξει ολόκληρη της ορμιάς. Μετά αρχίζει να ξετυλίγετε το backing και έτσι έχουμε περισσότερα μέτρα ώστε να μπορέσουμε να κουράσουμε το ψάρι και να το φέρουμε έξω. Τα νήμα Dacronδιατίθεται σε 10, 20 και 30lb αντοχή. Πενήντα μέτρα 20lb είναι υπεραρκετό και να καλύψει τις ανάγκες μας στο ψάρεμα της πέστροφας στο ποτάμι.

Με τον παραπάνω εξοπλισμό θα μπορέσετε να κάνετε μια καλή αρχή, και όχι μόνο, στον θαυμαστό κόσμο τουfly fishing! Πιστεύω πως αυτός ο ιδιαίτερος τρόπος ψαρέματος θα σας ‘’κερδίσει’’ όπως και εμένα και θα γνωρίσετε μια διαφορετική, μαγευτική και άγνωστη πτυχή του αθλητικού ψαρέματος, κρυφή ακόμη για πολλούς Έλληνες…..