Παραγάδι, αφροπατωτό.

Η πρόβλεψη της μετεωρολογικής υπηρεσίας ήταν ότι την επόμενη ημέρα το μεσημέρι ο αέρας θα φτάσει τα 4 έως 5 μποφόρ, αλλά έδινε εξασθένηση αργά το ίδιο βράδυ. Έτσι αποφασίσαμε να ρίξουμε από ένα βραδινό παραγάδι και να το σηκώσουμε με το ρόδισμα της αυγής.

Τα παραγάδια ήταν νεταρισμένα από την προηγούμενη εβδομάδα, έτοιμα να δολωθούν και μεταξύ ούζου με τσίρο ιδιοκατασκευής, καταλήξαμε στο είδος των δολωμάτων που θα ήταν περισσότερα του ενός, ενώ το παραγάδι μας αυτή τη φορά θα ψάρευε αφροπατωτά.
Για τη δόλωση των παραγαδιών μας χρησιμοποιήσαμε ολόκληρη αθερίνα, φρέσκια γαρίδα, και σουπιά παραγουλιασμένη προσεκτικά για να παραμείνει άσπρη χωρίς μαυράκια και κόκκους άμμου, την οποία τεμαχίσαμε ανάλογα με το μέγεθος των αγκίστρων του παραγαδιού.

ΤΟ ΠΑΡΑΓΑΔΙ ΠΟΥ ΡΙΞΑΜΕ
Το κάθε παραγάδι μας αποτελείται από 150 αγκίστρια. Η μάνα του είναι 50 χιλιοστά, το μήκος του παράμαλλου 1,5 μέτρο, το πάχος του 30 χιλιοστά ενώ η απόσταση του ενός παράμαλλου από το άλλο περίπου 3 μέτρα.
Για να ψαρέψει το παραγάδι μας αφροπατωτά, δέσαμε ένα φελλάρι μετά από κάθε 10 αγκίστρια. Αυτό έγινε πολύ απλά και χωρίς κόπο χωρίς μάλιστα να επέμβουμε στο αλιευτικό μας εργαλείο, είτε με κοψίματα, είτε με προσθαφαιρέσεις. Απλά μετά από κάθε 10 παράμαλλα, στο ενδέκατο αντί για δόλωμα καρφώσαμε ένα φελλάρι.
Όταν το παραγάδι πέσει στη θάλασσα λόγω της άνωσης που προσδίδει ο φελλός, ανεβάζει μέρος της μάνας και των παράμαλλων από τον πυθμένα προς την επιφάνεια, έτσι το παραγάδι ψαρεύει πατωτά αλλά και πιο πάνω.

Η ΔΟΛΩΣΗ
Η διαδικασία της δόλωσης και του ριξίματος του παραγαδιού στη θάλασσα παίζει σημαντικότατο ρόλο, γιατί αν κάτι παραλείψουμε, το αλιευτικό μας εργαλείο θα μπερδευτεί και θα πάει τσάμπα ο κόπος μας.
Πριν ξεκινήσουμε τη διαδικασία, ρίχνουμε χαλικάκι θαλάσσης μέσα στη λεκάνη μας πάνω στην πετονιά έως ότου σκεπαστεί.
Ξεκινάμε πάντα από το τελευταίο αγκίστρι γιατί αν δολώσουμε το πρώτο, το παράμαλλο θα κρεμάσει πολύ, τόσο που θα φτάσει στον πάτο της λεκάνης από τη εξωτερική πλευρά και θ’ ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα.
Ξεκαρφώνουμε το αγκίστρι από το φελλό, το τραβάμε λίγο, δολώνουμε και κρεμάμε γύρω - γύρω στη λεκάνη τα αγκίστρια με τη σειρά ένα - ένα με προσοχή να μην τα μπερδέψουμε, ή ακόμη έχοντας χαράξει με μαχαίρι το γύρω ελαστικό υλικό, εφαρμόζουμε για περισσότερη ασφάλεια εκεί το κάθε δολωμένο αγκίστρι.

ΠΩΣ ΡΙΧΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΓΑΔΙ.
Τα δυο παραγάδια που επρόκειτο να ρίξουμε τα δολώσαμε από το βράδυ. Γύρω στις 10.00 ήταν έτοιμα, τα σκεπάσαμε με εφημερίδες βρεγμένες με θαλασσινό νερό ώστε να διατηρηθούν υγρά τα δολώματα και πήγαμε για ύπνο.
Στις 2.00 τα ξημερώματα βρισκόμασταν στο λιμάνι προθερμαίνοντας τον κινητήρα του σκάφους Ο αέρας είχε πέσει, αλλά υπήρχε φουσκοθαλασσιά η οποία όμως δεν ήταν απαγορευτική κατ’ αρχήν για την πλεύση και κατά δεύτερο λόγο για το ρίξιμο των παραγαδιών. Λίγο πριν τις 3.00 είχαμε φτάσει στον τόπο που θα ρίχναμε τα παραγάδια.
Αν δεν γνωρίζουμε το βάθος της θάλασσας το μετράμε είτε με βυθόμετρο είτε με το βαρίδι που έχουμε δέσει έτσι κι αλλιώς στις 3 σημαδούρες που θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε. Το ρίχνουμε στη θάλασσα και μόλις πατώσει δένουμε το σχοινί στη σημαδούρα, ξαναμαζεύουμε, πηγαίνουμε στο πίσω μέρος της βάρκας και πετάμε στη θάλασσα την πρώτη σημαδούρα κρατώντας το βαρίδι.
Μόλις ξετυλιχτεί το σχοινί που είναι τυλιγμένο γύρω της, αφήνουμε το βαρίδι και την αρχή του παραγαδιού που έχουμε δέσει σ’ εκείνο το σημείο. Αυτό γίνεται για να μην στρίψει η μάνα επάνω στην καλούμα της σημαδούρας οπότε θα χάσουμε αγκίστρια, θα έχουμε και μπερδέματα..
Ξεκινάμε τη βάρκα σιγά - σιγά και το παραγάδι αρχίζει να πέφτει στη θάλασσα. Για να είμαστε σίγουροι ότι θα το μαζέψουμε όλο, ρίχνουμε ανάμεσά του άλλη μία ή και δυο σημαδούρες (τις οποίες και δένουμε στη μάνα) οπότε σε περίπτωση κολλήματός της σε κάποιο βράχο αναγκαστικά την κόβουμε, δένουμε άλλο καλαδούρι, πηγαίνουμε στην πιο κοντινή σημαδούρα και συνεχίζουμε το μάζεμα από εκεί.

ΜΑΖΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΓΑΔΙ.
Τα παραγάδια μας είχαμε υπολογίσει να ψαρέψουν περίπου δύο ώρες ώστε συν τοις άλλοις να μη μας βρει ο καιρός που είχε προβλέψει το μετεωρολογικό. Με τη βοήθεια του οργάνου φτάσαμε στον τόπο που είχαμε ρίξει κι αρχίσαμε να μαζεύουμε.
Η διαδικασία του μαζέματος: Πηγαίνουμε στο μπροστινό τμήμα του σκάφους και αφού τυλίξουμε το σχοινί της πρώτης σημαδούρας φέρνουμε την αρχή του παραγαδιού στη βάρκα. Λύνουμε το σημείο που είχαμε δέσει όταν ξεκινούσαμε το ρίξιμο του παραγαδιού, τραβάμε σιγά - σιγά από τη θάλασσα τη μάνα και την τοποθετούμε μαζί με τα παράμαλλα στη λεκάνη, ενώ θα πρέπει πάντοτε η βάρκα να ακολουθεί την κατεύθυνσή της. Δεν καρφώνουμε ποτέ αγκίστρια στους φελλούς ούτε τα ξεδολώνουμε αν δεν είναι φαγωμένα. Ξαγκιστρώνουμε μόνο τα ψάρια πού έχουμε πιάσει ή κόβουμε το παράμαλλο κοντά στο στόμα του ψαριού αν έχει καταπιεί το δόλωμα και αντικαθιστούμε το αγκίστρι κατά τη διάρκεια του νεταρίσματος. Ο έτερος ψαράς πού βρίσκεται μαζί μας στη μηχανή ή στα κουπιά είναι πάντα έτοιμος για βοήθεια, ενώ εκείνος πού λεβάρει έχει δίπλα του την απόχη για τα μικρότερα, ή το γάτζο για τα μεγαλύτερα ψάρια που έχουν πιαστεί.
Το μάζεμα του παραγαδιού γίνεται κόντρα στον αέρα - αν φυσάει . Σε περίπτωση πού έχει βγάλει καιρό και πρέπει να σηκώσουμε οπωσδήποτε το παραγάδι, λεβάρουμε πρίμα.
Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου μας βρήκαν να μπαίνουμε στο λιμάνι έχοντας στα πανέρια μας άφθονους σαργούς, μελανούρια και λιθρίνια. Σιγά - σιγά ο καιρός «φόρτωνε» και ίσως γι’ αυτό και τα ψάρια έτρωγαν ότι έβρισκαν, γιατί όπως γνωρίζουμε συνήθως πριν την κακοκαιρία πέφτουν σαν τρελά και τρώνε ότι βρούν...