ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΧΝΙΤΑ ΔΟΛΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ

ΜΠΕΚΑΤΣΙΝΙ- ΠΑΡΥΔΑΤΙΑ-ΠΑΠΙΑ

Lymnocryptes minimus - Κουφομπεκατσίνο Παρυδάτια πουλιά με κυριότερο χαρακτηριστικό τα μακριά, ψηλά πόδια και τα μακρουλά ράμφη. Το ομορφότερο και ποιό δύσκολο στο κυνήγι είναι το μπεκατσίνι, λόγω της ευαισθησίας του στη φέρμα και στο δύσκολο πέταγμα του ( ονομάζεται και τρελοκουκέτα) για αυτό το πέταγμα. Συχνάζουν συνήθως σε λασποτόπια, ρηχά νερά παραλίες, υγρά λιβάδια κ.λ.π. Μου αρέσει επίσης να κυνηγώ μαζί με τα μπεκατσίνια και διάφορα παπιά , πάντα με σκυλιά φέρμας, στους όμορφους υγρότοπους της πατρίδας μας τον Χειμώνα και ανάλογα τι καιρό κάνει και θερμοκρασία . ΠΑΡΥΔΑΤΙΑ-ΠΑΠΙΑ Αnas platyrhynchos – Πρασινοκέφαλη Gallinula chloropus - Νεροπουλάδα Υδρόβια είναι τα νεροπούλια που συναντώνται σε λίμνες, ποτάμια έλη ακόμη και τη θάλασσα. 'Ολα έχουν αδιάβροχο, πυκνό φτέρωμα , μακρύ λαιμό, στενές φτερούγες και κοντά πόδια. Στα υδρόβια περιλαμβάνονται αρκετές ομάδες πουλιών , με κυριότερες όμως τους κύκνους , αγριόχηνες (προστατευόμενα είδη ) καθώς και τις αγριόπαπιες. Οι αγριόπαπιες χωρίζονται, γενικά σε δύο κατηγορίες , σε πάπιες επιφανείας ή αφρόπαπιες και σε καταδυόμενες πάπιες η βουτόπαπιες. Το κυνήγι τους Οι Πάπιες ,υδρόβια, στεγανόποδα , πελεκόραμφα πουλιά της οικογενείας των νησσίδων.. Πολυάριθμες ράτσες με διάφορα χρώματα, μεγέθη, φωνή και κατασκευή ράμφους. Το κυνήγι τους όπως το εξασκώ εγώ με σκυλί φέρμας είναι τυχαίο, δηλαδή μέσα στα βούρλα , καλαμιές κυνηγώντας πολλές φορές έχω σηκώσει διάφορα παπιά και μερικές φορές έχουν δεχτεί και φέρμα. Το σκυλί είναι επίσης απαραίτητο στην επαναφορά ειδικά αν είναι το παπί τραυματισμένο. Οι συνθήκες είναι ίδιες με το μπεκατσίνι όπως και ο ρουχισμός. Τα σκάγια 7-8-6-5-4 και το άνοιγμα της κάννης του όπλου (* - ** - *** -****). Αναλόγως που κυνηγώ και πως είναι ο τόπος, (μερικές φορές ενώ κυνηγώ μπεκατσίνια και αν ξέρω από εμπειρία ότι το μέρος πιάνει και παπιά, βάζω το 3 φυσίγγι Νο 6 –5.

Ροφός - Ελληνικός

Ροφός Ελληνικός ένα ψάρι που στην Ελλάδα αν και από το πολύ κυνήγι από ψαροτουφεκάδες, ψαράδες, επαγγελματίες και μη υπάρχει ακόμα στις ελληνικές θάλασσες σε αφθονία.



Ροφός - Ελληνικός - Dusky Grouper fish

Ζεί σε μεγάλα βάθη συνήθως κάτω από 20 μετρα και φτιάχνει τη φωλιά κάτω από βράχους η μεγάλες πλάκες στο βυθό, είναι ψάρι πεντανόστιμο και είναι λάθος πολλοί που νομίζουν ότι ο Ροφός γίνετε μονο σούπα, τρόποι μαγειρέματος υπάρχουν πολλοί και σε πολλά μέρει της Ελλάδας, φτιάχνεται ψαρόσουπα, στη σχάρα,( αν είναι μέχρι 2 κιλά ανοίχτε τον στα δυο και ψήστέ τον στη σχάρα) μέχρι Ροφός στιφάδο ναι ναι καλά διαβάσατε, στιφάδο.

Ψάρεμα Αστακού Ερασιτεχνικό - Lobster Fishing Amateur

Για το ψάρεμα αστακού από ερασιτέχνες απαραίτητη προϋπόθεση είναι να έχουμε μια βάρκα η βαρκούλα η ότι είναι πλεούμενο και μας πάει


Ψάρεμα Αστακού Ερασιτεχνικό - Lobster Fishing Amateur

Το ψάρεμα του αστακού είναι ένα ψάρεμα πολύ δύσκολο ακόμα και από επαγγελματίες, πόσο μάλλον από ερασιτέχνες.


Όμως υπάρχει ένα ψάρεμα αστακού όχι δύσκολο θα έλεγα, που μπορούν να το κάνουν ερασιτέχνες που δεν έχουν τα κατάλληλα εργαλεία όπως οι επαγγελματίες, χρειαζόμαστε δυο ζευγάρια γυναικείες κάλτσες όσο το δυνατόν αντοχής, μια πλαστική σημαδούρα, σχοινί όσο χρειάζεται, και μαλάγρα από ψάρια που έχουν βρομίσει.


Αφού ρωτήσουμε κάποιον που ξέρει που έχει αστακούς ξεκινάμε για το ψάρεμα μας, βρίσκουμε το κατάλληλο βυθό ο οποίος πρέπει να έχει τις λεγόμενες τραγάνες, αν είναι δυνατόν να έχει και σπηλιές, και να είναι απότομος και βραχώδης


Βάζουμε την μια κάλτσα μέσα στην άλλη και την γεμίζουμε με τηνμαλάγρα μας, στο τέλος της κάλτσας τη δένουμε με ένα σχοινί και την αφήνουμε σιγά σιγά στο μέρος που έχουμε διαλέξει, όταν ακουμπήσει στο βυθό κοιτάμε το σχοινί να είναι τεντωμένο για να μένει όρθια η κάλτσα, και δένουμε το σχοινί πάνω στη σημαδούρα, την αφήνουμε 10 με 12 ώρες και γυρνάμε να δούμε τα χάλια μας, αν δεν μας την έχουν κλέψει μπορεί να είμαστε τυχεροί και να βρούμε κανένα δυο κομμάτια αστακούς γατζωμένα πάνω στην κάλτσα !

Η ΦΩΤΩΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ... ΠΑΡΑΚΑΛΟ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ..

Απογευματινό στις... καρακάξες!

Οταν κυνηγιούνται, δίνουν σύνθημα κινδύνου στα άλλα πουλιά του είδους τους με κρωξίματα και με αλλαγή στο πέταγμα και στην κατεύθυνση... Είναι πανέξυπνα και με φοβερή όραση σαν αρπακτικά, αλλά και σαν τυχοδιώκτες της φύσης και των αστικών περιοχών.Είναι δύσκολο να εκτεθούν σε μια καλή τουφεκιά, παραπάνω από ένα το πολύ δύο πουλιά. Ενα πρόσφατο διήμερο με βροχή και παγωνιά βρέθηκα στην Αρκαδία, σε γνώριμούς μου κάμπους που τα πουλιά αυτά δίνουν «πάρτι» όλο τον χρόνο. Μπεκάτσες δεν είχε, τσίχλες δεν είχε, οπότε ξεκίνησα σχεδόν τυχαία ένα κυνήγι στις καρακάξες.

Οι καλλιέργειες των οπωροφόρων στον τόπο μου υποφέρουν πολύ από χρόνια και οι πληθυσμοί των κορακοειδών δεν πιέζονται από κανέναν άλλον άρπαγα της τροφικής αλυσίδας.

Ακόμα και τα γεράκια υποφέρουν από τις καρακάξες, αν και οι ειδήμονες της «Ορνιθολογικής», πουθενά δεν αναφέρουν ότι συμβαίνει. Πολλές φορές έχω δει καρακάξες να επιτίθενται πολλές μαζί σε γερακοειδή που το μέγεθός τους είναι ίδιο ή μικρότερο, αλλά και με πολύ θράσος σε αρκετά μεγαλύτερα αρπακτικά πουλιά. Το ράμφος της καρακάξας είναι σκληρό σαν μαντέμι. Είναι ικανό για μεγάλη ζημιά σε ό,τι χτυπήσει. Πόσω μάλλον ...στο κλέψιμο αβγών από κάθε σπάνια και απειλούμενη φωλιά.

Ευνοϊκή βροχή...

Ο πολύς αέρας, η βροχή, η υγρασία και η παγωνιά δημιουργούν ιδανικές συνθήκες για το κυνήγι τους. Το νερό βαραίνει το φτερό τους και ο αέρας τα αναγκάζει να σταθμίζουν αλλιώς τη στιγμή της αναχώρησης. Μια ελάχιστη καθυστέρηση είναι αρκετή για να εκτεθούν σε μια βολή, κάτι που δεν συμβαίνει εύκολα σε συνθήκες καλοκαιρίας ή άπνοιας.

Είτε κάνει καρτέρι κανείς κοντά σε κάποιο μαντρί ή σε κάποιο σημείο τροφής, είτε περπατάει τον τόπο από σημείο σε σημείο σε φράχτες και περιβόλια, ο αέρας τα καθηλώνει σχετικά ακίνητα σε απαγκιασμένες πλευρές, ενώ πετούν πάντα με καθυστέρηση για να διαφύγουν.

Γενικά αντέχουν σε αρκετά σκάγια. Για τις καρακάξες και τα κοράκια το νούμερο 6 είναι μάλλον ιδανικό. Τα ψιλότερα νούμερα είναι αποτελεσματικά σε κοντινότερες τουφεκιές, αλλά σε οριακές τουφεκιές το Νο 6 είναι μάλλον το απαιτούμενο.

Το κυνήγι αυτό ήταν ό,τι έπρεπε για να δοκιμάσω το 28αράκι σουπερποζέ. Ελαφρύ, ζυγισμένο και εύχρηστο, το οπλάκι αυτό μου έδειξε πραγματικά τις δυνατότητές του.

Διάλεξα να κινηθώ σε κάτι περιβόλια με καρυδιές και βατιώνες, που φιλοξενούν πολλές καρακάξες. Τα πουλιά αυτά, στη διάρκεια της χειμωνιάτικης μέρας, έχουν ένα πρόγραμμα που το ακολουθούν πιστά.

Πρωί - πρωί πέφτουν πεινασμένα και κρυωμένα για φαγητό, ενώ κατά τις 11 χάνονται σε... σιέστα. Μετά τις δύο το μεσημέρι -με το σούρουπο να πλησιάζει- έχουν χωνέψει το πρωινό γεύμα, οπότε ρίχνονται ξανά στην αναζήτηση.

Η ώρα που κυριολεκτικά μπορεί να τις «πελεκήσει» κανείς, είναι την ώρα του κουρνιάσματος (για τις καρακάξες). Για τα κοράκια ιδανικό είναι το πρωινό ξεκούρνιασμα, που σηκώνονται βαρύθυμα και νυσταγμένα, πετώντας χαμηλά πάνω από τα σημεία που θέλουν να φάνε.

Διάλεξα μια μεγάλη καρυδιά κοντά σε ένα μαντρί με ζώα. Η κοπριά αλλά και οι τροφές που πέφτουν (καλαμπόκια, φυράματα), έλκουν τις καρακάξες. Οι πλακούντες και όλα το βιολογικά απόβλητα ενός μαντριού, έλκουν τα κοράκια.

Εστησα μια στοιχειώδη φυλάχτρα και άρχισα το τουφεκίδι. Με τις καρακάξες καλό είναι να στήνει κανείς και καμιά ψόφια με κλαράκια, γιατί οι άλλες ξεγελιούνται εύκολα. Τον ήχο της φωνής τους μπορείτε να τον μιμηθείτε τέλεια, κουνώντας ένα σπιρτόκουτο με σφαιράκια αεροβόλου, ή βοτσαλάκια.

Εφτασε η πρώτη πετώντας σαν κυρία. Το ωραίο με τις καρακάξες είναι ότι, λόγω της ουράς τους που «ζυγίζει την πτήση τους», ακόμα και τουφεκισμένες πέφτουν σαν... κυρίες! Μετά την πρώτη τουφεκιά, συνήθως ακολουθεί σιγή. Ψέματα είναι! Κάπου κοντά βρίσκονται, σε κάποιο σύδεντρο ασφαλές κάθονται, υπολογίζοντας τους κινδύνους. Μετά αρχίζουν την κουβέντα σιγανά και μετά ξανά κράξιμο. Μπαμ και η δεύτερη πέφτει ουρανοκατέβατη και από ψηλά. Ξερή. Ερχονται και τα κοράκια. Το μυστικό είναι να τραυματίσεις ένα και να το αφήσεις κάτω.

ΣΥΓΝΩΜΗ..ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...

ΣΥΓΜΩΜΗ ΑΛΛΑ ΕΧΩ ΜΕΤΑΤΡΟΠΕΣ ΣΤΟ BLOG ΜΟΥ.. ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ........ ΣΥΓΝΩΜΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΘΑ ΕΝΑΙ ΕΟΙΜΟ...ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.......